Colitis Ulcerosa en Genetica Is het erfelijk?

Overzicht

Artsen weten niet precies wat de oorzaak is van colitis ulcerosa (UC), een type inflammatoire darmaandoening (IBD). Maar genetica lijkt een belangrijke rol te spelen.

UC werkt in families. In feite is het hebben van een familiegeschiedenis van UC de grootste risicofactor voor de ziekte. Het is waarschijnlijk dat mensen een genetisch risico voor UC erven. Bovendien lijken bepaalde factoren in hun omgeving een rol te spelen bij de aanval van hun immuunsysteem op hun dikke darm, waardoor ze de ziekte verergeren.

Families met UC delen enkele gemeenschappelijke genen. Tientallen genetische variaties of veranderingen zijn in verband gebracht met de aandoening. Genen kunnen UC activeren door de immuunrespons van het lichaam te veranderen of de beschermende barrière van de darmen te verstoren.

Wat nog steeds onbekend is, is of genen de aandoening direct veroorzaken en, zo ja, welke.

De genetische factoren achter UC

Onderzoekers hebben verschillende factoren onderzocht die genetica verbinden met een verhoogd risico op UC. Waaronder:

Clusters in gezinnen

UC heeft de neiging om in gezinnen te rennen - vooral bij naaste familieleden. Ongeveer 10 tot 25 procent van de mensen met UC heeft een ouder of broer of zus met IBD (ofwel UC of de ziekte van Crohn). Het risico van UC is ook hoger bij meer verre familieleden, zoals grootouders en neven en nichten. UC dat meerdere familieleden treft, begint vaak op een vroegere leeftijd dan bij mensen zonder familiegeschiedenis van de aandoening.

Tweelingen

Een van de beste manieren om genen in UC te bestuderen, is naar gezinnen te kijken.

Met name tweelingen bieden een ideaal venster op de genetische wortels van de ziekte, omdat hun genen het meest op elkaar lijken. Een identieke tweeling deelt het grootste deel van hetzelfde DNA. Broederlijke tweelingen delen ongeveer 50 procent van hun genen. Tweelingen die opgroeien in hetzelfde huis delen ook veel van dezelfde blootstelling aan het milieu.

Voor mensen die UC hebben en een identieke tweeling zijn, blijkt uit onderzoek dat ongeveer 16 procent van de tijd hun tweeling ook UC heeft. In twee-eiige tweelingen is dat aantal ongeveer 4 procent.

Afkomst

UC komt ook vaker voor bij mensen van bepaalde etnische groepen. Blanken en Asjkenazische Joden (Joden van Europese afkomst) hebben meer kans op de ziekte dan andere etnische groepen.

genen

Onderzoekers hebben tientallen genetische veranderingen bekeken die mogelijk betrokken zijn bij UC. Ze weten nog steeds niet hoe deze veranderingen de ziekte teweegbrengen, maar ze hebben een paar theorieën.

Sommige van de genen die aan UC zijn gekoppeld, zijn geassocieerd met het vermogen van het lichaam om eiwitten te produceren die een beschermende barrière vormen op de oppervlaktelaag in de darm. Deze barrière houdt normale flora-bacteriën en eventuele gifstoffen in de darm. Als deze beschermende barrière wordt verbroken, kunnen bacteriën en toxines in contact komen met het epitheliale oppervlak van de dikke darm, en dit zou een reactie van het immuunsysteem kunnen veroorzaken.

Andere genen gekoppeld aan UC beïnvloeden T-cellen. Deze cellen helpen uw immuunsysteem om bacteriën en andere buitenlandse indringers in uw lichaam te identificeren en aan te vallen.

Bepaalde genetische aanpassingen kunnen ertoe leiden dat T-cellen de bacteriën die normaal in uw darmen leven ten onrechte aanvallen of een te agressieve reactie hebben op pathogenen of toxines die door uw dikke darm gaan. Deze overmatige immuunrespons kan bijdragen aan het ziekteproces in UC.

Een studie uit 2012 ontdekte meer dan 70 susceptibiliteitsgenen voor IBD. Veel van deze genen waren al in verband gebracht met andere immuunstoornissen, zoals psoriasis en spondylitis ankylopoetica.

Andere mogelijke triggers

Genen spelen een belangrijke rol bij de ontwikkeling van UC, maar ze zijn slechts een deel van de puzzel. De meeste mensen die deze aandoening krijgen, hebben geen familiegeschiedenis.

In het algemeen treft IBD meer mensen in ontwikkelde landen, en vooral in stedelijke gebieden. Verontreiniging, voedingspatroon en blootstelling aan chemicaliën hebben mogelijk te maken met dit verhoogde risico.

Mogelijke triggers die aan UC zijn gekoppeld, zijn onder meer:

• een gebrek aan blootstelling aan bacteriën en andere ziektekiemen in de kindertijd, waardoor het immuunsysteem niet normaal kan worden ontwikkeld (de hygiënische hypothese genoemd)
• een dieet met veel vet, suiker en vlees en weinig omega-3 vetzuren en groenten
• vitamine D-tekort
• antibioticum blootstelling in de kindertijd
• gebruik van aspirine (Bufferin) en andere niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's)
• infecties met bacteriën en virussen, zoals E. coli, Salmonellaen mazelen

Vraag en antwoord: zijn genetische tests mogelijk?

Q:

Als mijn broer of zus UC heeft, kan ik genetisch getest worden om te zien of ik het ook heb?

EEN:

Normaal gesproken worden genetische tests niet routinematig uitgevoerd om te controleren op UC. Een broer / zus met UC verhoogt het risico op UC. Maar vanwege de vele genvariaties die gepaard kunnen gaan met een hoger risico op het krijgen van UC, is er momenteel geen enkele genetische test specifiek voor UC.

Het stellen van een diagnose van UC is meestal gebaseerd op een combinatie van klinische geschiedenis (familiegeschiedenis, medische geschiedenis uit het verleden, geschiedenis van de blootstelling van de omgeving en uw gastro-intestinale symptomen en tekenen) en diagnostische tests (meestal een combinatie van bloed, stoelgang en beeldvormingsstudies).