Overzicht
Afscheidingsangst wordt niet alleen bij kinderen gezien. Het is ook te zien bij volwassenen. Volwassenen met verlatingsangst hebben extreme angst dat er belangrijke dingen in hun leven met slechte dingen gebeuren, zoals familieleden.
Onderzoekers weten niet wat deze aandoening veroorzaakt. Het wordt vaak gezien naast andere angstgerelateerde aandoeningen, zoals paniekstoornis, agorafobie en gegeneraliseerde angststoornis.
Lees verder om meer te weten te komen over deze aandoening.
Afscheidingsangst bij volwassenen versus kinderen
Scheidingsangst is een vast onderdeel van de ontwikkeling voor kinderen in de leeftijd van zes maanden tot drie jaar. Wanneer de symptomen tot in de late kindertijd voortduren, kan uw kind de diagnose kindervervangingsangst hebben.
Als verlatingsangst voortduurt tot in de volwassenheid, wordt de diagnose volwassen angststoornis bij volwassenen gesteld. Symptomen van angststoornis bij kinderen en volwassenen zijn vergelijkbaar. Voor kinderen wordt verlatingsangst vaak geassocieerd met extreme angst of angst om weg te zijn van ouders of verzorgers. Dat kan een kind minder bereid maken om deel te nemen aan evenementen of sociale ervaringen, zoals de nacht doorbrengen bij een vriend thuis of naar het zomerkamp gaan. Voor volwassenen is de angst om niet bij kinderen of echtgenoten rond te zijn. In plaats van school, kunnen werkfuncties of andere verantwoordelijkheden worden aangetast.
symptomen
Het is normaal om je zorgen te maken over het welzijn van geliefden. Mensen met angststoornis voor volwassenen ervaren een hoge mate van angst en soms zelfs paniekaanvallen, wanneer dierbaren buiten bereik zijn.
Mensen met deze aandoening kunnen sociaal worden teruggetrokken of vertonen extreme droefheid of moeite met concentreren wanneer ze niet bij hun dierbaren zijn. Bij ouders kan de stoornis leiden tot strikte, overmatig betrokken opvoeding. In relaties is het waarschijnlijker dat u een aanmatigende partner bent.
Andere veel voorkomende symptomen zijn:
- ongegronde vrees dat dierbaren, of uzelf, worden ontvoerd of dodelijk gewond raken
- extreme en aanhoudende aarzeling of weigering om de nabijheid van geliefden te verlaten
- moeite om weg te slapen van een geliefde uit angst dat er iets met hen zal gebeuren
- depressie of angstaanvallen gerelateerd aan een van de bovenstaande onderwerpen
U kunt ook lichamelijke klachten en pijnen, hoofdpijnen en diarree hebben die gepaard gaan met perioden van angst.
Om gediagnosticeerd te worden met angststoornis bij volwassen separatie, moeten symptomen het functioneren negatief beïnvloeden en minstens zes maanden aanhouden.
Risicofactoren
Scheidingsangst ontwikkelt zich vaak na een verlies van een geliefde of na een belangrijke gebeurtenis zoals het verhuizen naar een universiteit. Het is waarschijnlijker dat u een volwassen separatieangststoornis ontwikkelt als u als kind de diagnose separatieangststoornis kreeg. Volwassenen die zijn opgegroeid met aanmatigende ouders kunnen ook een verhoogd risico lopen.
Angststoornis bij volwassen separatie wordt vaak gediagnosticeerd bij mensen bij wie ook de diagnose van een van de volgende aandoeningen is gesteld:
- gegeneraliseerde angststoornis
- posttraumatische stressstoornis (PTSS)
- paniekstoornis
- sociale angststoornis
- persoonlijkheidsstoornissen
Diagnose
Om deze aandoening te diagnosticeren, zal uw arts een uitgebreid onderzoek uitvoeren en de criteria gebruiken die worden beschreven in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-V). Volgens de DSM-V is een van de eerste tekenen overmatige angst of angst om gescheiden te zijn van mensen met wie je in de buurt bent. De angst en angst moet ontwikkelingsgeschikt zijn. Bovendien:
- symptomen bij volwassenen moeten minimaal zes maanden aanwezig zijn
- de symptomen zijn zo ernstig dat ze het maatschappelijk functioneren en de verantwoordelijkheden beïnvloeden
- symptomen kunnen niet beter worden verklaard door een andere aandoening
Uw medische zorgverlener zal u veel vragen stellen om te bepalen of u voldoet aan de criteria voor deze diagnose. Je hebt mogelijk meerdere sessies met een therapeut nodig voordat je een diagnose krijgt.
Uw zorgverlener kan ook met naastgelegen familieleden of vrienden praten om hen te helpen beter te begrijpen hoe uw symptomen uw dagelijks leven beïnvloeden. Ze onthullen niets dat je hebt gedeeld en ze zullen alleen met ze praten als ze je toestemming hebben gekregen.
Behandeling
Behandeling voor angststoornis bij volwassenen is vergelijkbaar met behandelingen die worden gebruikt om andere angststoornissen te behandelen. Uw medische zorgverlener kan verschillende behandelingen aanbevelen of u moet verschillende behandelingen proberen voordat u er een vindt die bij u past. Mogelijke behandelingen omvatten:
- cognitieve gedragstherapie (CBT)
- groepstherapie
- gezinstherapie
- dialectische gedragstherapie (DBT)
- medicijnen, zoals antidepressiva, buspiron (BuSpar) of benzodiazepines
vooruitzicht
Volwassen verlatingsangst kan een begin hebben in de kindertijd of op volwassen leeftijd. Net als andere angststoornissen kan angst voor volwassen separatie invloed hebben op je kwaliteit van leven, maar de aandoening kan behandeld worden met de behandeling. Praat met een medische professional als u vermoedt dat u of iemand van wie u houdt leeft met deze aandoening.
