Bij elke huwelijksuitnodiging is er een schuldgevoel dat je je niet zo opgewonden voelt voor de grote dag van de vriend-je-liefde. En een angst die gemakkelijk in angst verandert, als iedereen van wie je houdt gaat trouwen.�
Een stem in mijn hoofd gaat maar door: Iedereen gaat trouwen en ik niet. De laatste bruiloft die ik bijwoonde, beloofde de bruid me aan de eenpersoonstafel te laten plaatsnemen, zodat ik alleenstaande mensen kon ontmoeten. Ik slaakte een zucht van opluchting, maar gedachten bleven nog steeds hangen in mijn gedachten. Er is een onmiskenbaar gevoel in de lucht als het gaat om naar de bruiloft van je vriend te gaan: is er iets mis met me omdat ik geen liefde heb gevonden?
Twijfel, zelfmedelijden, twijfel, zelfmedelijden. Bij herhaling.
De bruiloft waarbij ik aan tafel moest zitten was niettemin een bruiloft van bestemming, wat vlucht, taxi, hotel en winkelen betekende, omdat je het lokale ijs moet proberen en jezelf een lokaal eilandontwerpersketting moet kopen. Alle kosten die ik niet met iemand kan delen omdat #single.
Als single is, voelt het alsof je eruit wordt gekozen
Allemaal gekleed en vol van opwinding, volgde ik de gastvrouw naar de tafel van de vrijgezel, om maar één andere alleenstaande vrouw te ontdekken? en een aantal kinderen van 6 tot 15 jaar. Ik had er vertrouwen in dat de gastvrouw het verkeerde tafelnummer had. Misschien zijn er zoveel mensen tegelijk gearriveerd. Of ze bedoelde een andere Jessica die 12 jaar oud was. Maar nee, ze stond erop dat de bruid dit de tafel voor de alleenstaanden noemde.
Ik begon me nog meer angstig te voelen, maar begroef die gevoelens met twee glazen champagne en een gesprek met een twaalfjarige over Pokémon Go.
Ik kon geen naam geven aan mijn groeiende angst sinds ik mijn eerste huwelijksuitnodiging in mijn midden van de jaren 20 ontving (nog ver verwijderd van mijn eigen uitnodiging) totdat ik dit nieuwe onderzoek las in een artikel uit 2011 van The Guardian over Britse psychologen die de uitdrukking? kwarteeuwcrisis.? Ze beschrijven het als 'opgeleide twintig en dertig dingen die hoogst waarschijnlijk door pre-midlife-blues worden geraakt.'
We voelen ons allemaal angstig over een aantal dingen, en onze vrienden die zich voor ons verplaatsen, helpt niet. Het artikel van The Guardian verwijst naar een onderzoek van Gumtree.com, de Britse versie van Craigslist. Hieruit bleek dat 86 procent van de meer dan 1.000 ondervraagde jonge mensen toegaf onder druk te willen slagen in hun relaties, financiën en banen voordat ze 30 jaar oud waren.
Waar komt deze deadline van 30 vandaan? En hoe willekeurig is het? Waarom moeten we alles zo snel uitgevonden hebben? Moeten we niet tot 90 leven?
Maar wacht, de meerderheid van mijn tijdgenoten is ook vrijgezel
Het is moeilijk om erover na te denken in het grotere geheel. Trouwseizoen heeft een vreemde manier om het te laten voelen als iedereen zegt? Ik doe.? Maar het blijkt dat alleen zijn in je late 20s of 30s normaal is. Gallup-statistieken tonen aan dat in 2014:
- slechts 16 procent van de mensen onder de 29 waren getrouwd
- slechts 14 procent van de jongeren woonde met een partner
- 64 procent van de respondenten was single en was nooit getrouwd
Bovendien zijn de tarieven voor mensen van in de dertig ook begonnen te dalen - slechts 56 procent van de dertigers trouwde in 2014.
Het kennen van deze gegevens helpt me om mijn gevoelens te normaliseren, maar toen mijn therapeutvriendin probeerde meer te begrijpen waarom ik me tijdens het huwelijksseizoen ongerust voelde, kwam het echte antwoord: ik denk niet dat ik ooit liefde zal vinden.
Je zou idealiseren
Het bleek dat huwelijksceremonies - een hoogtepunt op het pad van een paar - in mijn hoofd geïdealiseerde Disney-liefdesverhalen waren geworden, waardoor ik me nog meer teleurgesteld voelde over mijn vorige relaties en zelfs mijn daten.
Teleurstelling = verwachtingen - realiteit.
Ik keek in mijn kleine bubbel en vergeleken mezelf met de mensen die sneller mijlpalen bereikten dan ik. Wat geeft me een mislukking? waardoor ik nog nerveuzer en op mijn beurt moeilijker om verbinding mee te maken.
Terwijl vergelijken een natuurlijk kader is om naar de wereld te kijken, moet ik mezelf eraan herinneren dat het ook een bron van ellende is. Het is alsof je constant appels met bananen vergelijkt. Geen twee mensen hebben dezelfde voorouders, dezelfde omgeving van opgroeien, dezelfde gezondheid, hetzelfde alles. We zijn allemaal uniek en op onze eigen persoonlijke reis.
Uit mijn hoofd, in mijn hart
Ik blijf mezelf herinneren: Wees dankbaar. Veel plezier. Het is moeilijk om dankbaarheid te eisen, maar een oefening kan uiteindelijk een staat van zijn veranderen. Het opschrijven van drie dingen waar je in het leven dankbaar voor bent kan een krachtig hulpmiddel zijn.
Maak een lijst van alle dingen waar je naar uitkijkt tijdens een bruiloft die je bijwoont. Wat zijn je wensen voor het paar? Wat kun je leren van hun liefdesverhaal? Dans. Vier het leven en liefde. Liefde is niet beperkt tot romantiek. Liefde houdt de wereld draaiende. Het is een bloeiende bloem, een knuffel van een vreemdeling, een volle maan op het strand.
Het belangrijkste is, nooit de emotie beschamen
J.K. Rowling schreef ooit: "De fout die 99% van de mensheid maakte? schaamde zich voor wat ze waren; erover liegen, iemand anders proberen te zijn.?
Schande is een giftige emotie. We herkennen het vaak niet, maar het gaat als volgt in deze situatie: ik ben bang dat mijn beste vriend gaat trouwen en dat ik vrijgezel ben. Ik zou zo niet moeten voelen. Ik ben een slechte vriend. Een slecht persoon.
Dit staat ook bekend als zelfhaat.
Ik schrijf hier om je te laten weten dat het normaal is om dingen te voelen, vooral moeilijke emoties. Het is prima om je eenzaam, buitengesloten, bang te voelen.
Ik ben hier om je ook te vertellen dat je de emotie moet externaliseren: schrijf het op, praat met een vertrouwde vriend erover, maak er kunst van. Wat het ook is, laat je niet in schaamte hangen.
Maar ook een woord voor vrienden trouwen
Wees attent op uw plus-één-proces.U wilt bijvoorbeeld niet iedereen een plus-één geven tenzij iemand getrouwd is. Op die manier zal de persoon die aanwezig is zich niet gestresst voelen om een plus-één te brengen en heeft de bruiloft meer een gemeenschapsgevoel.
Wees kwetsbaar. Herinner ons eraan dat kameraadschap hard werken is, vooral voor de lange termijn. Je bent al eerder single geweest, je weet hoe het voelt. Maar vrijgezel of niet, er is een wereld van vreugde, hoop en liefde die op iedereen wacht. Soms heeft de tafel van de alleenstaanden alleen een herinnering nodig.
Breng ons allemaal op de een of andere manier bij uw bruiloft betrokken. Verbind de alleenstaanden vóór de bruiloft om logies, diners en geschenken te organiseren. Nodig ons misschien uit om na te denken over de mensen van wie we houden, of wat liefde voor ons betekent.
En, belangrijker nog, zorg ervoor dat de tafel voor alleenstaanden echte alleenstaande volwassenen heeft.
Jessica schrijft over liefde, leven en waarover we bang zijn om over te praten. Ze is gepubliceerd in Time, The Huffington Post, Forbes en meer en werkt momenteel aan haar eerste boek: Child of the Moon. Je kunt haar werk lezen hier, vraag haar alles tjilpen, of bespeel haar Instagram.�
