Hoe we de wereld vormen zien wie we willen zijn - en het delen van overtuigende ervaringen kan de manier bepalen waarop we elkaar behandelen, ten goede. Dit is een krachtig perspectief.
Er is niets dat je zo machteloos kan laten voelen als leven met een partner met posttraumatische stressstoornis (PTSS).
Drie jaar lang had ik een relatie met een man die dagelijks PTSS-symptomen ervoer. Mijn ex, D., was een gedecoreerde gevechtsveteraan die drie keer in Afghanistan diende. De tol die hij zijn ziel opeiste was hartverscheurend.
Zijn flashbacks en zijn dromen uit het verleden maakten hem hypervigilant, vrees vreemden en weren de slaap om nachtmerries te voorkomen.
De partner zijn van iemand die PTSS heeft, kan om verschillende redenen een uitdaging zijn - en frustrerend. Je wilt hun pijn wegnemen, maar je hebt ook te maken met je eigen schuldgevoel dat je ook voor jezelf moet zorgen.
Je wilt alle antwoorden hebben, maar je moet vaak de realiteit onder ogen zien dat dit een toestand is die niet van iemand kan worden gehouden.
Dat gezegd hebbende, kan het begrijpen van de stoornis het voor u en uw partner gemakkelijker maken om te communiceren en gezonde grenzen te stellen.
Ik heb jarenlang geprobeerd te begrijpen hoe PTSS mijn partner beïnvloedde en uiteindelijk moest weglopen van onze relatie. Dit is wat ik heb geleerd.
1. PTSS is een zeer reële ziekte
PTSS is een slopende angststoornis die optreedt na een traumatische gebeurtenis, zoals oorlogsgevechten. Experts schatten dat 8 miljoen volwassenen in verschillende mate PTSS hebben in de Verenigde Staten. Net als depressie of andere mentale en gedragsproblemen, is het niet iets waar iemand uit kan knappen.
Symptomen ontstaan overal van drie maanden tot jaren na de activerende gebeurtenis. Om als PTSS te worden gekarakteriseerd, moet de persoon deze eigenschappen vertonen:
- Ten minste één opnieuw ervaren symptoom (zoals flashbacks, slechte dromen of angstaanjagende gedachten). D. installeerde beveiligingscamera's in zijn huis om bedreigingen te bewaken en had vreselijke nachtmerries.
- Ten minste één vermijdingssymptoom. D. hield niet van drukte en vermeed activiteiten met veel mensen.
- Ten minste twee opwindings- en reactiviteitssymptomen. D. had een zeer korte lont en zou gemakkelijk gefrustreerd raken als hij niet begrepen werd.
- Ten minste twee cognitie- en gemoedsymptomen, waaronder een negatief zelfbeeld, schuld of schuld. D. zou vaak tegen me zeggen: "Waarom hou je van me? Ik zie niet wat je ziet.?
D. beschreef zijn PTSS ooit als een constant wachtspel voor geesten om van de hoek te springen. Het was een herinnering dat er slechte dingen gebeurden en dat dat gevoel misschien nooit zou ophouden. Luide geluiden maakten het nog erger, zoals onweer, vuurwerk of een vrachtwagen.
Er was een tijd dat we buiten zaten te kijken naar vuurwerk en hij hield mijn hand vast totdat mijn knokkels wit werden en me vertelde dat de enige manier waarop hij door ze heen kon gaan was om me naast hem te hebben.
Voor ons maakten deze symptomen basisrelaties moeilijk, zoals uit eten gaan naar een plek die nieuw voor hem was.
En dan was er de schichtigheid en agressie, die veel voorkomen bij mensen met PTSS. Ik kon niet achter hem komen zonder hem eerst te waarschuwen - vooral niet als hij een koptelefoon op had.
Hij had ook explosieve uitbarstingen van woede, waardoor ik in tranen uitbarstte.
Hij was 90 procent van de tijd de zachtste, meest complementaire man. Maar toen hij zich gewond of bang voelde, werd zijn wrede kant verterend. Hij wist dat mijn knoppen ingedrukt moesten worden - mijn onzekerheden en zwakheden - en hij had geen schande om ze als een wapen te gebruiken als hij boos was.
2. Mensen met PTSS voelen zich vaak niet geliefd
D. is prachtig - van binnen en van buiten. Niet alleen is hij opvallend knap, hij is slim, zorgzaam en medelevend. Maar hij had niet het gevoel dat hij liefde verdiende, of zelfs op afstand lustig was.
? Traumatische ervaringen, naast het eng zijn en invloed hebben op ons gevoel van veiligheid, hebben vaak een direct effect op onze cognitie ,? zegt Irina Wen, MD, een psychiater en directeur van de Steven A. Cohen Military Family Clinic op NYU Langone Health.
? Meestal zijn die effecten negatief. Als gevolg hiervan kan de patiënt zich onwaardig en niet-geliefd gaan voelen, of dat de wereld een gevaarlijke plaats is en mensen niet vertrouwd moeten worden ,? ze legt uit.
Na verloop van tijd worden deze negatieve gedachten gegeneraliseerd, zodat negativiteit alle aspecten van het leven doordringt. Ze kunnen ook overgaan in een relatie.
D. vroeg me vaak wat ik in hem zag, hoe ik van hem kon houden. Deze diepe onzekerheid gaf aan hoe ik hem behandelde, met meer geruststellingen zonder te vragen.
D. had veel tijd en aandacht van mij nodig. Omdat hij zoveel in zijn leven had verloren, had hij een bijna controlerende greep op me, van het nodig zijn om elk detail van mijn verblijfplaats te weten en het hebben van meltdowns toen het plan op het laatste moment veranderde, in de verwachting dat ik loyaal tegenover hem boven mijn eigen ouders zou zijn , zelfs toen ik voelde dat hij het niet altijd verdiende.
Maar ik verplichtte hem. Ik liep met vrienden de kamer uit en bleef uren met hem aan de telefoon hangen. Ik nam foto's van wie ik was om hem te bewijzen dat ik niet vals speelde of hem verliet. Ik koos hem over iedereen in mijn leven. Omdat ik voelde dat als ik dat niet deed, wie zou?
Door te geloven dat hij niet geliefd was, maakte D. ook scenario's die hem als zodanig castten. Toen hij boos was, zou hij het uiten door gemene jabs tegen me te nemen.
Ik zou me verscheurd voelen, bezorgd om de volgende keer dat D. me verbaal pijn zou doen. Tegelijkertijd voelde hij zich vaak niet veilig voor me open, een ander symptoom van zijn PTSS.
? Ik heb veel situaties gezien waarbij de partner niet weet dat zijn / haar significante partner lijdt aan PTSS.Alles wat ze ervaren is de woede van hun partner, terwijl deze persoon in werkelijkheid een psychische verwonding heeft en lijdt en niet weet hoe hij erover moet praten. Dit leidt tot meer en meer ontkoppeling in het paar, en het wordt een vicieuze cirkel ,? Zegt Wen.
3. Er zijn behandelingsopties
Temidden van de gevoelens van uitzichtloosheid en isolement, hebben mensen met PTSS wel opties. De beste manier om het probleem van de geestelijke gezondheid aan te pakken is met onderwijs en het zoeken naar de hulp van een professional.
? Mensen met PTSS voelen zich gek en zijn helemaal alleen in hun toestand. En de partner voelt precies hetzelfde ,? Zegt Wen.
? Wat we vaak in onze kliniek zien, is dat koppeltherapie een toegangspoort tot individuele behandeling wordt? Wen deelt. ? De veteraan zal misschien nog niet per se akkoord gaan met een individuele behandeling. Ze willen niet het gevoel hebben dat er iets mis is met hen.?
Om mijn partner en mijn eigen geestelijke gezondheid te ondersteunen, ging ik door met mijn vaste soloretherapieroutine. Daarnaast heb ik ook een aantal andere behandelingsopties onderzocht en geprobeerd.
Hier zijn er maar een paar die u of uw partner met PTSS kunnen helpen:
- Zoek naar individuele therapie als partner van iemand met PTSS.
- Moedig uw partner aan om individuele therapie bij te wonen met een PTSS-specialist.
- Woon koppeltherapie bij.
- Vind ondersteuningsgroepen voor mensen met PTSS of hun geliefden.
4. Liefde is niet altijd genoeg
Veel mensen die relaties hebben met iemand met PTSS nemen de rol van verzorger op zich. Tenminste, dit was het geval met mij.
Ik wilde de enige persoon zijn die D. niet in de steek liet. Ik wilde hem laten zien dat liefde alles kan overwinnen en dat de liefde hem met de juiste persoon kan helpen bij het versterken en herstellen van een gezonde levensstijl.
Hoe hartverscheurend het ook is om toe te geven, liefde houdt vaak niet alles over. Dit besef kwam in golven over de drie jaar dat we samen waren, vermengd met intense schuldgevoelens en ontoereikendheid.
? Het is een illusie, dit idee dat we mensen kunnen redden? Zegt Wen. ? Het is uiteindelijk hun verantwoordelijkheid als volwassene om hulp te zoeken of om hulp te vragen, ook al is het niet hun fout dat ze een trauma hebben meegemaakt. We kunnen niemand de hulp laten doen.?
5. Je moet voor jezelf zorgen
Huisbewaarders in relaties met mensen met PTSS vergeten vaak voor zichzelf te zorgen.
Ik ontwikkelde schuld in verband met persoonlijke vervulling of plezier, omdat het gemakkelijk is om in een ongezonde cyclus te worden gezogen.
Toen ik met vrienden wilde rondhangen zonder een uur lang met D te praten of niet consequent incheckte terwijl ik op reis was om hem te laten weten dat ik veilig was, voelde ik me schuldig.
De partner van iemand met PTSS zal veel van de tijd sterk moeten zijn. Om dit te doen, moet u zorgen voor uw eigen geestelijke gezondheid.
Wen is het daarmee eens. ? Wanneer u in een verzorgerrol zit, moet u eerst het masker op uzelf leggen? ze zegt. ? Het moet een bewuste poging zijn om tijd voor jezelf te verzinnen. De conciërge moet sterk blijven als ze een ondersteuningssysteem willen worden, en ze moeten ondersteuning en gezonde verkooppunten hebben om dat te handhaven.?
6. Het is OK om weg te lopen
Na jaren van baby stappen naar voren en monumentale stappen terug, heb ik uiteindelijk de beslissing genomen om de relatie te beëindigen.
Het was niet omdat ik niet van D hou. Ik hou van hem en mis hem elk moment.
Maar de problemen rond PTSS die moesten worden aangepakt, eisten toewijding, tijd en de hulp van een professional - dingen waarvan hij niet zei dat hij ertegen was. Toch maakte hij nooit de keuzes om te laten zien dat hij er klaar voor was.
De schuld, het verdriet en het gevoel van verlies waren allesomvattend. Twee maanden lang verliet ik amper mijn appartement. Ik voelde me alsof ik hem faalde.
Het duurde lang voordat ik kon accepteren dat het niet mijn taak was om iemand om hulp te vragen die er niet klaar voor was, en dat het goed was dat ik mezelf op de eerste plaats zette.
? We kunnen niemand ertoe brengen de hulp te nemen. Laat schuld los. Je kunt verdriet en verdriet voelen over het verlies van de relatie, maar zoveel mogelijk schuld opzij zetten. Het gaat een ongunstige emotie zijn in deze situatie? Zegt Wen.
?Zeg ik hou van je.' Zeg 'Ik zou graag willen dat dit werkt en dat je hulp krijgt omdat het invloed heeft op mij, jij en de relatie, maar dit is hoe ver ik kan gaan' ,? ze beveelt aan.
Wat mij betreft, ik besteed nu tijd aan mezelf helen en me overgeven aan het bevredigende werk en het zorgeloze plezier dat me in het verleden dikwijls schuldig heeft gemaakt.
Meagan Drillinger is een reis- en wellnessschrijver. Haar focus ligt op het optimaal benutten van ervaringsreizen met behoud van een gezonde levensstijl. Haar schrijven is verschenen in oa Thrillist, Men's Health, Travel Weekly en Time Out New York. Bezoek haar blog of Instagram.
