Mensen delen hoe de vriendelijkheid van een vreemdeling hen uit de duisternis trok

In april deelde de bestverkopende auteur van de New York Times, Celeste Ng, onlangs haar eigen ervaring om een ​​vreemdeling in nood te helpen.

Aanvankelijk passeerde ze een oudere vrouw die op het trottoir zat en koos ervoor om haar instinct te volgen en terug te komen om haar te controleren. Nadat ze had geleerd dat de vrouw verder van huis was weggelopen dan waar haar lichaam energie voor had, nam Ng de tijd om haar naar huis te brengen.

In juli vertelde Therra Cathryn haar verhaal over een vreemdeling die al haar boodschappen betaalde, waaronder eten voor haar zes reddingsdieren, zijzelf en haar gehandicapte broer. De rekening bedroeg $ 350. ? [Ik ben] gewoon een vent? zei de vreemdeling vóór het aanbieden om haar goederen naar de auto te helpen. Blijkt dat de vreemdeling Ludacris was - yep, de beroemde rapper en filantroop, Ludacris, die een staat van dienst heeft in het kopen van boodschappen voor vreemden.

Wat Ludacris niet wist, was dat Therra nog steeds aan het bijkomen was van meerdere verliezen. Ze was haar echtgenoot kwijtgeraakt aan hersenkanker en haar moeder en de thuisbasis van de orkaan Katrina. Dit kleine gebaar betekende alles voor haar.

Dit hartverwarmende verhaal rust in goed gezelschap - zoals dit verhaal over een groep vreemdelingen die op een druk vliegveld naar de hulp van een moeder kwamen, dit verhaal van een man die groot faalde en per ongeluk een autolening afbetaalde, of deze verslagen van vrouwen die Plan B voor diegenen die het zelf niet kunnen betalen.

Of het nu gaat om emotionele, mentale of fysieke ondersteuning, gewoon erbij zijn kan genoeg zijn om een ​​verschil te maken - en iedereen eraan herinneren dat ze gewoon een beetje minder alleen zijn.

We spraken met zeven mensen over de levensveranderende momenten waarop iemand opdook

Ik reed de trein op een dag tijdens de spits van de campus naar huis. Het was drukker dan normaal en omdat alle stoelen waren ingenomen, stond ik midden in de treinwagon, gepropt tussen mensen.

Ik begon me heel warm te voelen, bijna alsof mijn huid prikte. Toen begon ik duizelig te worden.

Tegen de tijd dat ik me realiseerde dat ik een paniekaanval kreeg, waren er al kleine puntjes voor mijn ogen aan het dansen. Ik wist dat ik flauw zou vallen en begon door de menigte te duwen om de deur te bereiken.

Net toen ik de trein verliet, werd mijn hele zicht donker. Ik kon niets zien. Plots greep een meisje van mijn leeftijd mijn arm en leidde me naar een bank.

Ze was in dezelfde treinwagon geweest als ik en had gemerkt dat er iets mis was. Ze hielp me zitten en praatte me diep adem in. Ze was een volslagen vreemde, maar ze bleef bij me tot ik me beter voelde en weer op kon staan.

Ik weet niet wat er zou zijn gebeurd als ze me niet had geholpen.

Sarah, Illinois

Een paar jaar geleden liep ik mezelf een beetje rafelig en helaas werd ik ziek in de metro. Ik was alleen, begin 20, en de metro bevond zich tussen twee haltes - op geen enkele manier een ideale situatie.

Iemand bood me hun stoel aan en toen we eindelijk bij de volgende halte kwamen, stapte ik uit de trein en ging ik gewoon zitten en leunde tegen de muur, probeerde mijn kalmte te hervinden en voelde me beter.

Een vrouw stapte met me uit, vertelde me dat ze me niet zou storen, maar liet me ook weten dat ze in de buurt was als ik iets nodig had.

Na een tijdje bij me te hebben verbleven, begon ik op te staan ​​toen ze me recht in de ogen keek en zei: 'Rustig aan.'

Ik denk hier de hele tijd over na - omdat het duidelijk was hoe ze het zei dat ze het op zoveel niveaus bedoelde.

Soms als ik overboekd ben of in de stad sta als ik gestrest ben, denk ik daarover na en zie het gezicht van die vrouw en denk na over hoe oprecht haar zorg en zorg voor mij was, een totale vreemdeling.

- Robin, New York

Ik heb het grootste deel van mijn leven met anorexia geworsteld. Ik heb zelfs enige tijd in een revalidatiecentrum doorgebracht. Toen ik werd vrijgelaten, begon ik meer moeite te doen met boodschappen doen.

Het hebben van consistente, vooraf geplande maaltijden was de enige manier voor mij om de hongerdrang te bestrijden.

Op een dag sliep ik bij het huis van mijn beste vriend. Toen ik de volgende ochtend wakker werd, begon ik in paniek te raken, me realiserend dat ik geen toegang had tot mijn eigen keuken (wat waarschijnlijk betekende dat ik die ochtend helemaal niet at).

Ze werd kort na mij wakker en vertelde me dat ze de ingrediënten had gekocht die nodig waren voor mijn gebruikelijke ontbijt en vroeg of ze het kon doen om het voor ons te maken.

Ik was stomverbaasd - niet alleen dat ze in mijn routine aandacht had besteed aan zo'n klein detail, maar dat ze de moeite had genomen om ernaar te handelen om me beter thuis te laten voelen.

- Tinashe, New York

Toen ik in een supermarkt werkte, was ik aan het navigeren door een paniekstoornis die mijn lichaam net vernietigde. Ik moest vaak zonder werk komen omdat ik te duizelig was om te rijden of te misselijk was om de badkamervloer te verlaten.

Toen ik nog maar één dag had om uit te roepen, ging de human resources manager door mijn lijn nadat ik uit de kast was geklommen en hoorde ik mijn benauwdheid. Ze klokte terug naar binnen om me te helpen bij het invullen van een verlof waardoor mijn baan uiteindelijk werd gered.

Ik kon de hulp krijgen die ik nodig had en ervoor betalen, omdat mijn inkomen veilig was. Dat kleine gebaar betekende alles voor mij.

- Dana, Colorado

Toen ik 17 was, speelde ik een potje tackle football met een vriend en een groep jongens uit mijn kerk. Ik kende daar niemand, en er was met name één jongen die steeds boos werd als we een touchdown tegen hen maakten.

Nadat hij nog een landing had gedaan, rende hij opeens op volle snelheid naar me, terwijl mijn rug naar achteren was gekeerd. Hij was waarschijnlijk twee keer zo groot als ik.

Ik viel onmiddellijk op de grond en viel even uit.

Hoewel veel mensen hadden gezien wat er gebeurde, was mijn vriend de enige die me kwam controleren.Hij hielp me op te staan ​​en bracht me naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Ik heb ter plaatse een recept gekregen. De dokter vertelde me dat mijn rug van de kracht was gebroken.

Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat er zou zijn gebeurd als mijn vriend me niet zo snel had geholpen om naar het ziekenhuis te gaan.

- Kameron, Californië

Toen mijn dochter in de vierde klas zat, kreeg ik de diagnose depressie. Ik begon antidepressiva in te nemen en bleef ze gebruiken, hoewel ze me erger deden voelen.

Ik ging ervan uit dat het gewoon reguliere bijwerkingen waren.

Na verloop van tijd verdoofde het medicijn me. Ik voelde mezelf niet meer.

Mijn dochter, op 8-jarige leeftijd, kwam op een dag naar me toe en zei: 'Mamma. Je moet dit stoppen. Ik wil je niet verliezen.?

Ik stopte met het innemen van de medicatie en begon me langzaam beter te voelen. Jaren later ontdekte ik dat ik ten onrechte was gediagnosticeerd en dat ik nooit eerder de medicatie had moeten nemen.

- Chabha, Florida

Ik heb in wezen mijn kleine broertje opgevoed. Ik leerde hem zwemmen, fietsen en een paar eenvoudige pannenkoeken maken.

Toen ik een tiener was, begon mijn depressie mijn leven over te nemen. Er waren tijden dat ik zeker wist dat ik niet voorbij de 18 zou komen, dus hield ik op met school geven.

Ik stopte met proberen in de meeste aspecten van mijn leven.

Er was een dag dat ik 17 was dat ik had gepland om het te beëindigen. Ik was alleen thuis. Gelukkig voor mij was het basketbalspel van mijn broer afgelast en kwam hij vroeg thuis.

Hij kwam thuis met bloemen en een kaart die luidde: "Omdat je zoveel voor me doet."

Ik begon te huilen en hij begreep niet waarom. Tot op de dag van vandaag heeft hij nog steeds geen idee waarom ik zo huilde.

Hij weet niet dat hij me heeft geleerd dat liefde alles was wat je nodig hebt om een ​​leven te redden.

- Alexandra, Illinois

Dikwijls vereisen gebaren van vriendelijkheid slechts één ding - tijd

Maar wat weerhoudt ons ervan om te helpen?

Misschien is het het omstandereffect, wat ons ertoe brengt te veronderstellen dat anderen de persoonlijke verantwoordelijkheid op zich nemen om een ​​andere persoon in nood te helpen, vaak resulterend in wederzijdse passiviteit.

Of omdat we ons gemakkelijk met onszelf bezighouden - met ons eigen leven en onze dagelijkse strijd. Maar het is noodzakelijk om te onthouden dat we niet alleen zijn - en dat geldt ook voor onze pijn.

Zoals gezien, wanneer individuen het op zich nemen om te handelen, vriendelijkheid uit te breiden naar zowel geliefden als vreemden, kan de uitkomst vaak levensveranderend zijn voor de ontvanger.

De tijd nemen om een ​​vriend, een geliefde of een vreemde te controleren, kan niet alleen een impact hebben op hun dag, het kan hun hele leven veranderen.

Je kunt nooit echt weten of mensen het keerpunt zijn of een eenvoudige pauze nodig hebben - dus praktiserende vriendelijkheid kan ervoor zorgen dat we niet per ongeluk op een toch al moeilijke dag stapelen.

Hieronder hebben we acht kleine gebaren weergegeven die kunnen helpen dit vooruit te betalen:

1. Glimlach (en zeg hallo)

Een bekend gezicht zien? De volgende keer dat je een wandeling door je buurt gaat maken, lach dan en zeg hallo tegen degenen die je passeert. Het is een kleine actie die een positief effect kan hebben op iemands dag.

2. Houd de deur open

Hoewel het lijkt op algemene beleefdheid, is het houden van een deur een echt teken van zorg. Vooral als het gaat om moeders met kinderwagens, rolstoelgebruikers of iedereen die zijn armen vol heeft.

Dit kleine gebaar kan iemands leven een beetje gemakkelijker maken, zelfs voor een moment.

3. Maak er een gewoonte van om gebruikte spullen te doneren

Het kan verleidelijk zijn om te gooien wat je niet nodig hebt als je in een ernstige staat van zuivering bent, maar de tijd nemen om zacht gedragen kleding of andere items te doneren kan een schat voor iemand anders zijn om te ontdekken en te koesteren.

Leg een mandje of tas opzij die je in de loop van de tijd kunt vullen.

4. Draag altijd geld

Of het nu gaat om hulp aan een dakloze of iemand die zijn portemonnee is vergeten en in paniek verkeert, het dragen van een som geld of een verandering kan een directe manier zijn om een ​​vreemdeling in nood te helpen.

5. Houd altijd een tampon bij je

Of u ze nu persoonlijk gebruikt of niet, een tampon bij u houden kan een vrouw behoeden voor een gênant (en vermijdbaar) incident.

6. Houd rekening met je omgeving

De beste manier om het effect van de toeschouwer te bestrijden is door zelfbewust te zijn en op te letten.

Neem nota van uw omgeving en de mensen die erin zitten, en aarzel niet om iemand te benaderen die mogelijk in nood verkeert.

7. Betaal het vooruit

De volgende keer dat je in de rij staat voor koffie, bied je aan om de persoon achter je te betalen. Niet alleen zal het gebaar hun dag en stemming opfleuren, ze zullen deze geneigdheid eerder aan iemand anders doorgeven.

8. Vraag hoe je kunt helpen

Hoewel dit misschien voor de hand liggend lijkt, is het vragen - in plaats van te raden - wat iemand nodig heeft, de meest gegarandeerde manier om een ​​handje te helpen. De kans bestaat dat de persoon waarschijnlijk nee zegt, maar zoals te zien is in de post van Celeste Ng, is het niet vragen geen kans die je wilt nemen.

?Betaal het vooruit,? Therra eindigde in haar nu-virale bericht. ? We kunnen, een ieder van ons, IETS doen voor anderen. Je kent nooit het volledige verhaal van een vreemdeling wanneer je een hand uitstrekt en ze naar een betere plaats sleept.

Adeline is een Algerijnse moslim freelance schrijver gevestigd in de Bay Area. Naast schrijven voor Healthline, heeft ze geschreven voor publicaties zoals Medium, Teen Vogue en Yahoo Lifestyle. Ze is gepassioneerd door huidverzorging en onderzoekt de kruispunten tussen cultuur en welzijn. Na het zweten door een hete yogasessie, kun je haar vinden op een gezichtsmasker met een glas natuurlijke wijn in de hand op een gegeven avond.