Foto door Abs Khan / Getty In de zesde eeuw stelde paus Gregorius I een beruchte lijst samen van zeven dodelijke zonden. Van deze zeven is luiheid de enige zonde die zijn naam in het Engels met een dier deelt. Maar zijn deze nieuwsgierige dieren echt schuldig aan ondeugd?
Luiaarden verpersoonlijken luiheid in de westerse cultuur door de reputatie van veel slapen (hoewel ze in het wild minder dan 10 uur per nacht slapen). Inderdaad, gezien door het waardesysteem van het middeleeuwse katholicisme, moet dit schattige, boomminnende zoogdier echt een demonische Snorlax-heldering zijn over het slepen van de mensheid naar een slaperige verdoemenis.
Maar is luiheid eigenlijk verkeerd?
Als luiheid betekent verantwoordelijkheid vermijden en belangrijke, betekenisvolle doelen niet bereiken, dan hoogstwaarschijnlijk wel. Als luiheid echter betekent dat je meer dan zeven uur per nacht slaapt om de gezondheid te verbeteren en de productiviteit te verhogen, dan is daar zeker niets mis mee.
Een Gallup poll in ontdekte dat Amerikanen gemiddeld 6,8 uur per nacht slapen, waarbij 40 procent minder krijgt dan het aanbevolen minimum van zeven uur. Volgens National Children's Hospital in Ohio krijgen tieners iets meer dan zeven uur slaap per nacht, terwijl ze eigenlijk minstens negen uur nodig hebben. Toch blijft de maatschappij functioneren? al was het maar als een frêle, onbestemde klok.
Volgens de slaap neurowetenschapper Matthew Walker van de University of California in Berkeley: "Het aantal mensen dat zes uur slaap of minder kan overleven zonder meetbare beperking, afgerond op een geheel getal en uitgedrukt als een percentage, is nul." In feite hebben de meeste volwassenen tussen zeven en negen uur slaap per nacht nodig om gezond te zijn.
Niet overtuigd? Als u de gevoeligheid van de mens voor de slaap echt wilt waarderen, kunt u de zomertijd (DST) overwegen. Elk jaar verliezen miljoenen mensen een uur slaap als ze klokken? Spring naar voren? op de eerste zondag van de zomertijd. Als een wreed experiment kijken we naar de gezondheidsgevolgen van dit voorjaar: hartaanvallen en zelfs suiciden spike de volgende week als lichamen onder druk worden gezet door de plotselinge verandering.
Hoewel het lijkt alsof we niets doen als we slapen, kan niets minder waar zijn. Tijdens de slaap gaan de met vocht gevulde ventrikels van de hersenen open, zodat dodelijke toxines - inclusief de amyloïde plaques die de ziekte van Alzheimer veroorzaken - kunnen wegvloeien.
Vrijwilligers die 31 uur lang wakker bleven, vertoonden enorme pieken in het molecuul van de ziekte van Alzheimer in vergelijking met goed uitgeruste deelnemers. De implicaties zijn duidelijk - het trekken van een nachtmerrie is nauwelijks onschadelijk.
Naast het afwenden van de ziekte van Alzheimer, versterkt de slaap over het algemeen het immuunsysteem en beschermt het ons tegen kanker. Omdat onze dagelijkse slaapcyclus, of het circadiane ritme, vele biologische functies lijkt te reguleren, gooit een nacht van lichte slaap een sleutel in de tandwielen van gezondheid en verjonging.
Bovendien nemen we slaapgebrek vaak niet even serieus als alcoholintoxicatie, hoewel beide ons gedrag en onze cognitieve vermogens onmiddellijk belemmeren. Volgens Walker: "Na 20 uur wakker zijn, ben je net zo cognitief gestoord als je zou zijn als je legaal dronken was." Rijden na 24 uur wakker zijn geeft vergelijkbare niveaus van stoornissen als rijden met een bloedalcoholconcentratie van 0,1, hoger dan wat in veel rechtsgebieden wordt overwogen boven de wettelijke limiet.
Walker, de auteur van het boek Waarom we slapen: ontgrendelen van de kracht van slaap en dromen (2017), wijst ook op wat misschien wel de meest verschrikkelijke ironie van allemaal is: dat artsen - juist de mensen die geacht worden voor onze gezondheid te zorgen - vaak medeplichtig zijn aan het creëren van de slaaparme cultuur van vandaag. Nieuwe medische bewoners dienen diensten van 30 uur, en deze slaapdeprivatie treft niet alleen hen, maar ook hun patiënten. Inderdaad zegt Walker het volgende: "Bewoners die een 30-urige dienst uitoefenen, hebben 460% meer kans diagnostische fouten te maken op de intensive care afdeling dan wanneer zij 16 uur aan het werk zijn. Het gebrek aan slaap van artsen kan letterlijk patiënten doden.
We hebben een cultureel probleem in het Westen.
Van bazen tot zelfhulpgoeroes tot schoolbestuurders, verantwoordelijke en anderszins intelligente mensen die beter moeten weten dat we minder moeten slapen en meer moeten bereiken.
Zelfs als we niet expliciet worden verteld om minder te slapen, laat advies dat vaak voor wijsheid overgaat weinig ruimte vrij voor acht uur slaap per nacht. Overweeg de gepensioneerde US Navy SEAL, auteur en podcaster Jocko Willink, die zijn volgelingen meedogenloos aanmoedigt om te ontwaken voor het krieken van de dag. Zeker, wakker worden om 4:30 uur en slaan in de sportschool kan een gezonde gewoonte zijn - als je om 21.30 uur in bed ligt. Willink gaat rond 23.00 uur of middernacht slapen, maar geeft toe dat meer slaap gezonder is.
'We zijn met slapen waar we vijftig jaar geleden met roken waren', zei Walker op een recente publicatie. 'We hadden al het bewijsmateriaal over de? ziektevraagstukken, maar het publiek was zich niet bewust, niemand had voldoende bekend gemaakt met de wetenschap van roken voor het publiek. Hetzelfde dat volgens mij op dit moment waar is voor de slaap. '
Terwijl we roekeloos door de nacht ploegen, koffiekop in de ene hand en smartphone in de andere, vervloeken we de slaap terwijl we in een diepere, mentale zin sluimeren. Echte luiheid slaapt acht uur per nacht niet - het negeert onze gezondheid en neemt belangrijke verantwoordelijkheden op zich in een onderbroek. Naarmate we onze waarden verbeteren op basis van empirisch bewijs, is het misschien slechts een kwestie van tijd voordat de maatschappij de ware wijsheid van de luiaard waardeert.
Dit is een aanpassing van een�artikelOorspronkelijk gepubliceerd door Knowing Neurons.
Joel Frohlich
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Aeon en is opnieuw gepubliceerd onder Creative Commons.
Joel Frohlich is een student aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, waar hij biomarkers van autismespectrumstoornissen onderzoekt. Hij is ook hoofdredacteur bij 'Know Neurons.
