Als u de afgelopen jaren verhalen hebt gelezen over de vrijheid van meningsuiting op universiteitscampussen, bent u meer dan waarschijnlijk de trigger-triggerwaarschuwing tegengekomen.?
Gebruikt als een waarschuwing voor personen die op het punt staan om inhoud te lezen, te bekijken of ernaar te luisteren die emotionele stress kan veroorzaken, hebben waarschuwingen tot veel discussie geleid.
Sommigen beweren dat deze waarschuwingen overbodig zijn en een 'gecamoufleerd' creëren? generatie, een die niet in staat is om goed te interageren met potentieel verontrustende onderwerpen. Veel van deze individuen zouden ook beweren dat dit een glibberige helling is naar censuur op universiteitscampussen.
Ondertussen zijn er mensen die er rotsvast van overtuigd zijn dat het gebruik van triggerwaarschuwingen noodzakelijk is omdat zij diegenen die eerder trauma hebben ervaren in staat stellen om met succes door bepaalde inhoud te navigeren zonder zelf leed te veroorzaken.
Er is ook de kwestie van de keuze. Veel van dezelfde individuen zouden ook beweren dat voor diegenen die trauma hebben meegemaakt, net zo belangrijk is om te kiezen of ze al dan niet in contact willen komen met de informatie. Zonder deze waarschuwingen wordt die optie volledig verwijderd.
Waar je ook staat, het spreekt voor zich dat dit een onderwerp is dat het waard is om te bespreken.
Om dit verhaal te verhelderen en om enkele van de meer algemene vragen over dit hot-button probleem te beantwoorden, vroegen we de mening van drie medische professionals: Debra Rose Wilson, een universitair hoofddocent en een holistische arts uit de gezondheidszorg; Dr Timothy Legg, een bestuursgecertificeerde geriatrische en psychiatrische psychiatrisch psychiatrisch verpleegkundige beoefenaar en erkend psycholoog; en Dr. Dillon Browne, een assistent-professor en klinisch psycholoog.
Dit is wat ze te zeggen hadden.
Hoe biedt een triggerwaarschuwing emotionele of psychologische ondersteuning?
Debra Rose Wilson: Een triggerwaarschuwing waarschuwt mensen dat het materiaal waaraan ze worden blootgesteld een emotionele reactie kan uitlokken. Dit wordt nu gebruikt in het hoger onderwijs. Veel van wat we leren kan gevoelig zijn en emotionele reacties oproepen.
Wanneer ik bijvoorbeeld psychologie- en verpleegstudenten onderwijs geef over seksueel misbruik van kinderen, vertel ik hen dat het eraan komt. Ik herinner hen aan de statistieken van kindermishandeling en verzeker de klas dat verschillende studenten in de kamer volwassen overlevenden van seksueel kindermisbruik zullen zijn. Hierdoor kan een student, die later met deze populatie zal werken als een gezondheidswerker, een moment krijgen om zijn eigen trauma te erkennen en zich voor te bereiden op hun emotionele reactie.
De waarschuwing is niet bedoeld voor de student om de emotionele reactie te vermijden, hoewel studenten die zich niet kunnen voorbereiden, ervoor kiezen om dat materiaal over te slaan en een andere manier te zoeken om de benodigde informatie te krijgen.
Hoewel dit niet de praktijk is van alle faculteiten, geloof ik dat deze benadering een zorgzame en holistische manier is om te onderwijzen en de student in staat te stellen zelfreflectie te leren. Er moet meer onderzoek worden gedaan naar triggerwaarschuwingen voordat we de effectiviteit ervan volledig begrijpen.
Timothy Legg: Triggerwaarschuwingen zijn berichten die een persoon waarschuwen dat materiaal dat op het punt staat te worden gepresenteerd, verontrustend is. De zorg is dat het symptomen kan veroorzaken bij sommige personen die een trauma of diagnose van posttraumatische stressstoornis (PTSS) hebben gehad. De doeltreffendheid van dergelijke waarschuwingen blijft echter onderwerp van veel discussie.
Dillon Browne: Triggerwaarschuwingen zijn bedoeld als voorzichtigheidsberichten die studenten, lezers of kijkers wijzen op de mogelijkheid dat aankomend materiaal een verontrustende of verontrustende emotionele aard kan hebben. Het gebruik van trigger-waarschuwingen op universitaire campussen is een bron van enorme controverse.
Aan de ene kant merken bepaalde linkse liberale pleitbezorgingsgroepen, gezondheidswerkers en academici op dat het in het mandaat van de universiteit is om studenten te waarschuwen dat ze gesprekken kunnen tegenkomen die van streek zijn of, erger, als traumatische herinneringen dienen. Met andere woorden, triggerwaarschuwingen zijn een bron van studentenbescherming.
Aan de andere kant, veel gematigde of conservatieve belangenbehartigers, voorstanders van academische vrijheid en intellectuele puristen merken op dat triggerwaarschuwingen neerkomen op de? Geknuffel? van een reeds kwetsbare generatie, het bevorderen van het vermijden van angstwekkende inhoud en het verstikken van het vermogen van studenten om zich bezig te houden met emotioneel beladen onderwerpen. Anders gezegd, triggerwaarschuwingen verstoren de werking van de academie.
Aan de kern van dit debat liggen de onderliggende aannames rond het fundamentele doel van instellingen voor hoger onderwijs (gedeeltelijk in relatie tot de tevredenheid van studenten).
Om te simplificeren: moeten universiteiten opvoeden door hun? Klanten? met emotioneel congruente? veilige ruimtes? daardoor verheugt het de plezierigheid van de student ervaring, of moeten universiteiten studenten uitdagen om intellectuele dappere ruimtes te doorkruisen? daarmee het benadrukken van de toekomstige mogelijkheid van de volgende generatie om te onderhandelen over een harde en onveilige wereld buiten de campus.
Voor welke voorwaarden zijn triggerwaarschuwingen aan te raden?
DRW: Veelvoorkomende gevoelige onderwerpen die de emoties kunnen oproepen die gepaard gaan met een trauma uit het verleden zijn seksueel misbruik, oorlog, geweld, verkrachting, incest, eetstoornissen, zelfmoord, evenals lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen. En veel van deze kunnen in persoonlijke ervaring oversteken.
Wat belangrijk is om te weten is dat het onmogelijk zal zijn om alle studenten te allen tijde te waarschuwen. Praten over kanker kan leiden tot verdriet van een student die net haar moeder heeft verloren aan eierstokkanker. Er is geen manier om dat te voorspellen, maar ik heb ze er in het begin al aan herinnerd dat ze emoties zouden ervaren.
Ik adviseer counseling en journaling als opties voor zelfreflectie, leren en persoonlijke groei als een gezondheidswerker.
TL: Personen die traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt, hebben mogelijk hun eigen antwoord op deze vraag. Mensen die mogelijk getraumatiseerd zijn door seksueel of fysiek geweld, kunnen bijvoorbeeld getraumatiseerd zijn door het op tv te zien of het te bespreken tijdens een lezing in een klaslokaal.
Evenzo kunnen anderen die mogelijk zijn getraumatiseerd door een voertuigongeval getraumatiseerd zijn als ze een voertuigongeval zien of bespreken op tv of in een klaslokaal. Uiteindelijk hangt het antwoord af van het individu.
Ik heb eens een student gehad die me vertelde dat ze elke keer dat ze een kat zagen een ernstige angst hadden, want toen ze jong waren, zei hun oom altijd tegen hen dat als ze zich niet gedroegen, ze ze in de kelder zouden zetten met de? Grote zwarte kat.? Ik weet niet dat we mensen ooit kunnen voorbereiden op alle mogelijke triggers die angst kunnen veroorzaken.
DB: Triggerwaarschuwingen zijn geschikt in elke omgeving waar redelijke personen dat zouden doen niet verwachten om informatie, inhoud of stimuli tegen te komen van een potentieel verontrustend karakter. Het is moeilijk voorstelbaar hoe dit ooit het geval zou zijn in een universitaire setting.
Kan een hoogleraar een cursus over abnormale psychologie geven zonder te praten over onderwerpen als geestesziekte, trauma en PTSS? Kan een docent een cursus over Amerikaanse geschiedenis volgen zonder te spreken over inheemse volkerenmoord, slavernij, racisme, armoede en wit voorrecht?
Deze problemen zijn inherent de inhoud waarvoor dergelijke cursussen zijn bedoeld. Verder heb ik nog nooit een halfwaardige instructeur gezien die niet eerst zijn cursusoverzicht aan het begin van het semester introduceert en ook het onderwerp van de dag introduceert aan het begin van het college. Dus, de formalisering van? Trigger waarschuwingen? is vaak overbodig en dient ertoe om de emotionele reactie van de student op alarm te zetten.
Is het populaire gebruik van triggerwaarschuwingen een verduistering van het concept?
DRW: Er is veel discussie in de academische wereld. We hebben een rol bij het beschermen van studenten die misschien gehandicapt zijn door hun trauma, en we hebben ook een rol bij het opleiden en voorbereiden van deze studenten voor de echte wereld, waar hun trauma zal worden geactiveerd.
Meer dan alleen maar waarschuwingen geven, we moeten hen leren reflecteren en hun emotionele reactie gebruiken om zichzelf en hun rol in de gezondheidszorg van een ander beter te begrijpen. Ik geloof dat het de verantwoordelijkheid van de student is om het te doen zelf-werk.
Ik zal ze echter opleiden en ondersteunen en [licht werpen] op hun problemen, zodat ze kunnen werken aan genezing.
TL: Ik denk dat steeds meer mensen dit doen als een manier om juridische problemen te vermijden. De daadwerkelijke werkzaamheid is iets - zoals hierboven vermeld - dat het onderwerp van klinisch debat blijft. Het zou onmogelijk zijn om te waarschuwen voor elke potentieel verontrustende stimulus, maar een gezond verstand zou wel moeten dicteren dat een triggerwaarschuwing in bepaalde situaties zou moeten worden gebruikt.
DB: Een van de belangrijkste functies van de universiteit is het cultiveren van kritisch denken, niet het indoctrineren van meningen of het faciliteren van blind emotioneel redeneren (d.w.z. reactiviteit en intolerantie van afwijkende meningen).
Het is noodzakelijk dat studenten geconfronteerd worden met meerdere concurrerende visies - vooral die waar ze het niet mee eens zijn. Kijk bijvoorbeeld naar waar de filterbel ons heeft gebracht.
Bovendien moeten studenten de emotionele reacties ervaren die gepaard gaan met debat en controverses. Voor de meerderheid van de studenten is de universiteit de laatste formele setting voor socialisatie voordat ze de arbeidsmarkt betreedt. Zo moeten diploma-verlenende instellingen studenten voorbereiden op een wereld die niet noodzakelijkerwijs overeenkomt met hun persoonlijke morele politiek.
Hoe verschillen trigger-waarschuwingen van belichtingstherapie?
DRW: Triggerwaarschuwingen helpen de leerling een kans te krijgen om zich voor te bereiden op een mogelijk emotioneel antwoord.
Het gebruik van ademhaling, reflectie, stressmanagement en andere benaderingen kan de impact van de emotionele respons verminderen. Maar het hebben van een emotionele reactie biedt ook een mogelijkheid tot zelfstudie en genezing, en als beoefenaars zullen ze hun eigen dingen moeten verwerken.
Blootstellingstherapie heeft dezelfde intentie en maakt reflectie mogelijk in een zorgzame, ondersteunende en veilige omgeving. Belichtingstherapie is een optie voor genezing door trauma.
TL: Wanneer iemand exposure-therapie krijgt, leren ze eerst ontspanningstechnieken. Vervolgens begint de belichtingstherapie met blootstelling aan prikkels die verband houden met, maar die minder angst of angst veroorzaakt dan het daadwerkelijke gevreesde object of de gebeurtenis.
Bijvoorbeeld: een persoon met angst voor liften zou eerst beginnen met praten over liften met hun therapeut. Toen ze zich angstig begonnen te voelen? ze zouden dan ontspanningstechnieken gebruiken om symptomen te bestrijden, zoals een verhoogde hartslag en een snelle ademhaling. Deze reacties staan bekend als autonome activering en komen voor wanneer ze worden geconfronteerd met de gevreesde stimuli.
Vervolgens kunnen ze foto's van een lift bekijken en opnieuw ontspanningstechnieken gebruiken om de verhoogde hartslag of snelle ademhaling te bestrijden. Dit zou doorgaan tot de discussie of foto's niet langer een angstreactie veroorzaakten. De therapeut zou met de persoon blijven werken totdat ze zich in de gevreesde situatie bevonden of geconfronteerd werden met het gevreesde object zonder de angstsymptomen te ervaren die voorheen lastig waren.
Waarschuwingen triggeren, gewoon mensen vertellen,? Kijk, dit komt eraan. Als je het niet wilt zien, doe er dan iets aan ,? waar exposure-therapie een manier is om de angst te behandelen.
DB: Wanneer een persoon een blootstellingstherapie krijgt van een psycholoog, zijn ze een professionele relatie aangegaan met een erkende gezondheidswerker die nu de verantwoordelijkheid heeft om evidence-based zorg te bieden en te opereren volgens een specifieke set van ethische principes.
Hoogleraren - hoewel ze in andere mate professioneel en gereguleerd zijn - hebben een heel ander soort relatie met studenten. Soms zijn professoren gezondheidswerkers, maar zij niet? Behandelen? hun studenten, aangezien dit een? multiple relatie zou worden genoemd? en is onethisch.
Triggerwaarschuwingen kunnen het vermijden van gevreesde? Stimuli aanmoedigen? (elke vorm van informatie), die alleen de angstreactie voedt. Universitaire klaslokalen zijn echter geen behandelingsinstellingen en mogen niet als zodanig worden beschouwd.
Kunnen waarschuwingen en blootstellingstherapie samenwerken?
DRW: Ja. Zachte en zorgzame blootstelling en triggerwaarschuwingen helpen de leerling om zich af te stemmen op persoonlijke gedachten en emoties. Bewust worden en manieren gebruiken om de angst te verminderen kan effectief zijn.
Voor diepgaand en diep trauma is belichtingstherapie misschien niet de eerste optie. Ik denk dat er talloze manieren zijn om te genezen door trauma, en blootstelling aan triggers is misschien niet de beste manier voor iedereen.
Ik zou mensen met trauma adviseren counseling te zoeken, zichzelf te informeren over opties voor genezing en de getriggerde reacties gebruiken als een kans om angstverminderende tools en zelfreflectie te gebruiken.
TL: Ik geloof het wel. De persoon kan vaardigheden die zijn geleerd in therapie, zoals ontspanningstechnieken, gebruiken om hun reactie op de trigger te beheersen. Nogmaals, dit zou afhangen van de trigger zelf, de aard van de relatie van de persoon tot de trigger en hoe ver ze in therapie zijn gekomen. Het uiteindelijke doel van blootstellingstherapie is om het individu te helpen om vrijheid te bereiken van het gevreesde object of de gevreesde situatie.
DB: Zoals ik hierboven heb vermeld, treden triggerwaarschuwingen typisch op in klaslokalen en vindt blootstellingstherapie plaats in een professionele en therapeutische relatie (d.w.z. het is een gereguleerde gezondheidszorg).
Studenten die in therapie zijn voor angst of trauma, moeten samenwerken met hun serviceprovider over hoe ze het beste hun universitaire ervaring kunnen volgen. Dit kan te maken hebben met het praten met de instructeur over accommodaties of het werken met het universiteitscounseling- en wellnesscentrum.
Het is de moeite waard om op te merken dat de simpele notie van triggerwaarschuwingen extreem aanmatigend is wat soorten informatie die studenten triggeren. In het geval van een posttraumatische stressstoornis zijn triggers vaak onbewerkt en sensorisch (d.w.z. een bepaalde geur, geluid, beeld of object).
IJverig werken met een medische of mentale gezondheidswerker zal individuele studenten maken veel meer bestand tegen de reeks potentiële triggers die ze mogelijk specifiek tegenkomen.
Het reduceren van de stress van een student tot cursusmateriaal minimaliseert onnodig de bezorgdheid die op de hedendaagse campussen bestaat. Dit vereist behandeling, geen censuur.
Dr. Debra Rose Wilson is universitair hoofddocent en holistische arts. Ze studeerde af aan de Universiteit van Walden met een PhD. Ze geeft psychologie- en verpleegcursussen op graduaatniveau. Haar expertise omvat ook verloskunde en borstvoeding. Zij is de holistische verpleegster van het jaar 2017-2018. Dr. Wilson is de hoofdredacteur van een door vakgenoten beoordeeld internationaal tijdschrift. Ze vindt het leuk om bij haar Tibetaanse terriër te zijn, Maggie.
Dr. Timothy Legg is board-gecertificeerd als beoefenaar van geriatrische en psychiatrische psychiatrische verpleegkundigen en is ook een erkend psycholoog. Hij studeerde af aan het Touro College in New York met een doctoraat in gezondheidsonderzoek en -onderwijs, en van de California Southern University in Irvine, Californië, met een doctoraat in de klinische psychologie. Hij is momenteel hoogleraar en clinicus in privépraktijk. Hij is gecertificeerd in verslavingszorg, volksgezondheid, gezondheidseducatie en is ook een door AIDS gecertificeerde geregistreerde verpleegkundige. Tim is een vegetariër en in zijn vrije tijd is hij een enthousiaste lifter en jogger.
Dr. Dillon Browne is klinisch psycholoog en assistent-professor aan de Universiteit van Waterloo, Afdeling Psychologie. Hij voltooide zijn doctoraat in de psychologie aan de Universiteit van Toronto en schreef talloze artikelen op het gebied van de geestelijke gezondheid van kinderen, menselijke ontwikkeling en gezinsstudies. Dillon speelt graag gitaar en piano, fietst en fitness.
