Een longadenocarcinoom is een type longkanker dat begint in de glandulaire cellen van de longen. Deze cellen creëren en brengen vloeistoffen zoals slijm vrij. Ongeveer 40 procent van alle longkankers zijn niet-kleincellige adenocarcinomen.
De twee andere belangrijkste soorten niet-kleincellige longkanker zijn plaveiselcel-longcarcinoom en grootcellig carcinoom. De meerderheid van kankers die in de borst, pancreas en prostaat beginnen, zijn ook adenocarcinomen.
Wie loopt er risico?
Hoewel mensen die roken een groter risico hebben om longkanker te ontwikkelen, kunnen niet-rokers deze kanker ook ontwikkelen. Het inademen van sterk vervuilde lucht kan het risico op longkanker verhogen. Chemicaliën in dieseluitlaatgassen, steenkoolproducten, benzine, chloride en formaldehyde kunnen ook gevaarlijk zijn.
Gedurende een lange periode kan bestraling met de longen uw risico op longkanker verhogen. Drinkwater dat arseen bevat, is ook een risicofactor voor niet-kleincellige longkanker.
Vrouwen lopen mogelijk meer risico dan mannen voor dit type longziekte. Ook hebben jongere mensen met longkanker meer kans op niet-kleincellig adenocarcinoom dan andere vormen van longkanker.
Hoe groeit de kanker?
Niet-kleincellig adenocarcinoom heeft de neiging zich te vormen in de cellen langs het buitenste deel van de longen. In de pre-cancereuze fase ondergaan cellen genetische veranderingen die ervoor zorgen dat de abnormale cellen sneller groeien.
Verdere genetische veranderingen kunnen leiden tot veranderingen die de kankercellen helpen groeien en een massa of tumor vormen. Cellen waaruit een longkankertumor bestaat, kunnen afbreken en zich verspreiden naar andere delen van het lichaam.
Wat zijn de symptomen?
In het begin kan een persoon met niet-kleincellige longkanker mogelijk geen symptomen ervaren. Zodra de symptomen verschijnen, bevatten ze meestal een hoest die niet weggaat. Het kan ook pijn op de borst veroorzaken bij het nemen van een diepe ademhaling, hoesten of lachen.
Andere symptomen zijn onder meer:
- kortademigheid
- vermoeidheid
- piepende ademhaling
- bloed ophoesten
- slijm dat bruinachtig of roodachtig van kleur is
Hoe wordt de kanker gediagnosticeerd?
Voor de hand liggende symptomen kunnen wijzen op de aanwezigheid van niet-kleincellig adenocarcinoom. Maar de enige manier waarop een arts de kanker definitief kan diagnosticeren, is door longweefselcellen onder een microscoop te bekijken.
Onderzoek naar de cellen in sputum of slijm kan nuttig zijn bij de diagnose van sommige vormen van longkanker, maar dat is niet het geval bij niet-kleincellige longkanker.
Een naaldbiopsie, waarbij cellen worden teruggetrokken uit een verdachte massa, is een meer betrouwbare methode voor artsen. Beeldvormingstests, zoals röntgenfoto's, worden ook gebruikt om longkanker te diagnosticeren. Routinematige screening en röntgenfoto's worden echter niet aanbevolen, tenzij u symptomen heeft.
Hoe is de kanker geënsceneerd?
De groei van kanker wordt in fases beschreven:
- Stadium 0: de kanker heeft zich niet voorbij de binnenwand van de longen verspreid.
- Fase 1: De kanker is nog in een vroeg stadium en is niet uitgezaaid naar het lymfesysteem.
- Stadium 2: de kanker is uitgezaaid naar sommige lymfeklieren in de buurt van de longen.
- Fase 3: de kanker is uitgezaaid naar andere lymfeklieren of weefsels.
- Fase 4: longkanker heeft zich verspreid naar andere organen.
Hoe wordt de kanker behandeld?
Een effectieve behandeling voor niet-kleincellig adenocarcinoom is afhankelijk van het stadium van de kanker. Een operatie om alle of slechts een deel van de long te verwijderen is vaak nodig als de kanker zich niet heeft verspreid.
Chirurgie biedt vaak de beste kans om deze vorm van kanker te overleven. Natuurlijk is de operatie complex en draagt het risico's. Chemotherapie en bestraling kunnen nodig zijn als de kanker zich heeft verspreid.
vooruitzicht
De beste manier om niet-kleincellig adenocarcinoom te voorkomen, is door nooit te roken en de bekende risicofactoren te vermijden. Maar zelfs als u al vele jaren rookt, is het beter om te stoppen dan door te gaan.
Als u eenmaal gestopt bent met roken, begint uw risico op het ontwikkelen van alle subtypen van longkanker te verminderen. Het vermijden van passief roken wordt ook aanbevolen.
