Ik ben zo moe. Altijd. Soms is het een fysieke uitputting. Soms, zoals ik onlangs heb geleerd, is het een mentale uitputting die zich manifesteert in mijn spieren en botten, in de waas die soms mijn geest verorbert.
Ik ben de hele tijd zo moe. En soms voelt het alsof niets dat ik doe me zal helpen om me in vrede te voelen. Tenminste niet volledig. In de loop van de tijd heb ik geleerd mijn eigen geïmproviseerde compromissen te cultiveren.
Soms betekent dat een warme douche en hoofdhuidmassage; soms betekent dat een goed boek en mijn favoriete liedjes, een laag gebrom; soms betekent dat dat mijn muziek luid en wereldschokkend is; soms betekent dat een opzettelijke, loden stilte.
Vaker wel dan niet, vind ik mezelf terug naar mijn mensen: de mensen die mijn gemeenschappen vormen, de vrienden en vertrouwelingen die ik in de loop der jaren heb vergaard. In de loop van de tijd heb ik geleerd dat deze routinematige praktijken van isolatie en terugkeer, van participatie en terugtrekking, mijn? Balsems zijn? van soorten.
Deel op PinterestDit zijn de oefeningen die mijn ademhaling een beetje gemakkelijker maken. De oefeningen die mijn hart een beetje lichter maken. De oefeningen die mijn geest minder mistig maken. En dus, deze doorlopende serie onderzoekt wat die? Leven balsems? zijn - of dramatischer - overlevingsrollen? - voor de mensen om me heen, voor de mensen die ik bewonder.
Hoe verdelen we onze plaats in de wereld? En wat doen we om hun heiligheid te behouden? Waar - of naar wie of wat - gaan we als we toevlucht nodig hebben? Waar zijn we onze voortdurende overleving aan schuldig?
Welkom bij Life Balms? ? een interviewreeks over de routines die ons gedijen, gemotiveerd en gezond houden. Elk jaar is anders, zoveel is zeker. Maar in het kielzog van een bijzonder moeilijke - persoonlijk, professioneel, politiek - is een herziening van vitaal belang om verder te kunnen gaan. ? Life Balms ,? dan zijn het de dingen die ons helpen de dieptepunten door te komen: de routines, de regimes en de praktijken die de witte ruis overstemmen en de beste versies van het zelf bepalen.
Gepubliceerd elke derde donderdag van de maand:
- VOL 1. Hannah Giorgis over koken en wat het betekent om mooi te zijn
- VOL 2. Arabelle Sicardi en The Beauty of Ruins
- VOL 3. Judnick Mayard en de Pursuit of Home
- VOL 4. Dominique Matti en Tania Peralta over het herschrijven van het moederschap
- VOL 5. Vol. 5: Diane Exavier en What It means to care
- VOL 6. TBD
Amani Bin Shikhan is een cultuurschrijver en -onderzoeker met een focus op muziek, beweging, traditie en herinnering - vooral als ze samenvallen. Volg haar maar tjilpen. Foto door Asma? Bana
