Wat is een oppositioneel opstandige stoornis?

Overzicht

Zelfs de meest zachtaardige kinderen hebben af ​​en toe uitbarstingen van frustratie en ongehoorzaamheid. Maar een aanhoudend patroon van woede, opstandigheid en wraakzucht tegen gezagsdragers kan een teken zijn van oppositionele opstandige wanorde (ODD).

ODD is een gedragsstoornis die resulteert in opstandigheid en woede tegen autoriteit. Het kan iemands werk, school en sociaal leven beïnvloeden.

ODD treft tussen 1 en 16 procent van de kinderen in de schoolgaande leeftijd. Het komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Veel kinderen beginnen symptomen van ODD te vertonen tussen de leeftijd van 6 en 8 jaar. ODD komt ook voor bij volwassenen. Volwassenen met ODD die niet als kinderen werden gediagnosticeerd, gaan vaak niet gediagnosticeerd.

Symptomen van een oppositionele opstandige stoornis

Bij kinderen en adolescenten

ODD treft meestal kinderen en adolescenten. Symptomen van ODD omvatten:

• frequente driftbuien of afleveringen van woede
• weigering om te voldoen aan volwassen verzoeken
• overmatig ruzie maken met volwassenen en gezagsdragers
• altijd vragen stellen of actief negeren van regels
• gedrag bedoeld om anderen, in het bijzonder gezagsdragers, boos te maken, te irriteren of boos te maken
• anderen de schuld geven voor hun eigen fouten of wangedrag
• gemakkelijk geïrriteerd raken
• wraakzucht

Geen van deze symptomen alleen wijst naar ODD. Er moet een patroon zijn van meerdere symptomen die zich voordoen gedurende een periode van ten minste zes maanden.

Bij volwassenen

Er is enige overlap in ODD-symptomen tussen kinderen en volwassenen. Symptomen bij volwassenen met een ODD zijn onder andere:

• boos op de wereld
• zich onbegrepen of niet aangesproken voelen
• sterke afkeer van autoriteit, inclusief supervisors op het werk
• identificeren als een rebel
• zichzelf fel verdedigen en niet openstaan ​​voor feedback
• anderen de schuld geven voor hun eigen fouten

De stoornis is vaak moeilijk te diagnosticeren bij volwassenen omdat veel van de symptomen overlappen met antisociaal gedrag, middelenmisbruik en andere stoornissen.

Oorzaken van oppositionele opstandige stoornis

Er is geen bewezen oorzaak van ODD, maar er zijn theorieën die kunnen helpen bij het identificeren van mogelijke oorzaken. Er wordt gedacht dat een combinatie van milieu-, biologische en psychologische factoren ODD veroorzaakt. Het komt bijvoorbeeld vaker voor in families met een voorgeschiedenis van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD).

Eén theorie suggereert dat ODD zich kan ontwikkelen als kinderen peuters zijn, omdat kinderen en adolescenten met ODD gedrag vertonen dat redelijk typerend is voor peuters. Deze theorie suggereert ook dat het kind of de adolescent worstelt om onafhankelijk te worden van ouderlijke of gezaghebbende figuren waaraan zij emotioneel gehecht waren.

Het is ook mogelijk dat ODD zich ontwikkelt als gevolg van aangeleerd gedrag, als gevolg van negatieve versterkingsmethoden die sommige gezagsdragers en ouders gebruiken. Dit geldt vooral als het kind slecht gedrag gebruikt om aandacht te krijgen. In andere gevallen kan het kind negatief gedrag van een ouder aannemen.

Andere mogelijke oorzaken zijn:

• bepaalde persoonlijkheidskenmerken, zoals een sterke wil
• gebrek aan positieve gehechtheid aan een ouder
• significante stress of onvoorspelbaarheid thuis of in het dagelijks leven

Criteria voor het diagnosticeren van een oppositionele opstandige stoornis

Een getrainde psychiater of psycholoog kan kinderen en volwassenen met ODD diagnosticeren. De diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen, bekend als de DSM-5, schetst drie belangrijke factoren die nodig zijn om een ​​diagnose van ODD te stellen:

1. Ze vertonen een gedragspatroon

Een persoon moet een patroon hebben van boze of prikkelbare stemmingen, ruziezoekend of opstandig gedrag, of wraakzucht van minstens zes maanden. Gedurende deze tijd moeten ze ten minste vier van de volgende gedragingen van elke categorie weergeven.

Ten minste één van deze symptomen moet worden weergegeven bij iemand die geen broer of zus is. De categorieën en symptomen omvatten:

Boos of prikkelbaar humeur, waaronder symptomen zoals:

• vaak hun geduld verliezen
• lichtgeraakt zijn
• gemakkelijk geïrriteerd raken
• vaak boos of wrokkig worden

Argumentatief of opstandig gedrag, waaronder symptomen zoals:

• frequente argumenten hebben met gezagsdragers of volwassenen
• het actief tarten van verzoeken van gezagsdragers
• weigeren te voldoen aan verzoeken van gezagsdragers
• opzettelijk irritante anderen
• anderen de schuld geven voor wangedrag

Wraakzucht

• minimaal twee keer acteren in een periode van zes maanden

2. Het gedrag verstoort hun leven

Het tweede waar een professional naar op zoek is, is of de verstoring van het gedrag gepaard gaat met angst in de persoon of in zijn onmiddellijke sociale omgeving. Het ontwrichtende gedrag kan een negatieve invloed hebben op belangrijke gebieden zoals hun sociale leven, opleiding of beroep.

3. Het is niet gekoppeld aan afleveringen van drugsmisbruik of geestelijke gezondheid

Voor de diagnose kunnen de gedragingen niet uitsluitend in de loop van afleveringen voorkomen, waaronder:

• middelenmisbruik
• depressie
• bipolaire stoornis
• psychose

strengheid

De DSM-5 heeft ook een schaal van ernst. Een diagnose van ODD kan zijn:

• Mild: de symptomen zijn beperkt tot slechts één instelling.
• Matig: Sommige symptomen zullen aanwezig zijn in ten minste twee instellingen.
• Ernstig: Symptomen zullen aanwezig zijn in drie of meer instellingen.

Behandeling voor oppositionele opstandige stoornis

Vroegtijdige behandeling is essentieel voor mensen met ODD. Tieners en volwassenen met onbehandelde ODD hebben een verhoogd risico op depressie en middelenmisbruik, volgens de American Academy of Child & Adolescent Psychiatry. Behandelingsopties kunnen zijn:

Individuele cognitieve gedragstherapie: Een psycholoog zal samenwerken met het kind om te verbeteren:

• woede management vaardigheden
• communicatie vaardigheden
• impuls controle
• probleemoplossend vermogen

Ze kunnen mogelijk ook potentiële bijdragende factoren identificeren.

Gezinstherapie: Een psycholoog zal met het hele gezin werken om veranderingen aan te brengen. Dit kan ouders helpen steun te vinden en strategieën te leren voor het omgaan met de ODD van hun kind.

Ouder-kind interactietherapie (PCIT): Therapeuten zullen de ouders coachen als ze met hun kinderen omgaan. Ouders kunnen effectievere opvoedingstechnieken leren.

Peer groepen: Het kind kan leren hoe het zijn sociale vaardigheden en relaties met andere kinderen kan verbeteren.

medicijnen: Deze kunnen helpen bij het behandelen van oorzaken van ODD, zoals depressie of ADHD. Er is echter geen specifieke medicatie om ODD zelf te behandelen.

Strategieën om oppositionele opstandige stoornissen te beheersen

Ouders kunnen hun kinderen helpen omgaan met ODD door:

• toenemende positieve versterkingen en vermindering van negatieve versterkingen
• consistente straf gebruiken voor slecht gedrag
• voorspelbare en directe opvoedingsreacties gebruiken
• modelleren van positieve interacties in het huishouden
• het verminderen van omgevings- of situationele triggers (als het storende gedrag van uw kind bijvoorbeeld lijkt toe te nemen bij gebrek aan slaap, zorg er dan voor dat ze voldoende slaap krijgen).

Volwassenen met ODD kunnen hun aandoening beheren door:

• verantwoordelijkheid aanvaarden voor hun acties en gedrag
• mindfulness en diepe ademhaling gebruiken om hun humeur onder controle te houden
• het vinden van stressverlichtende activiteiten, zoals lichaamsbeweging

Oppositie uitdagende stoornis in de klas

Ouders zijn niet de enigen die worden uitgedaagd door kinderen met ODD. Soms kan het kind zich gedragen voor de ouder, maar zich misdragen voor leraren op school. Leraren kunnen de volgende strategieën gebruiken om studenten met ODD te leren:

• Weet dat gedragsveranderingstechnieken die werken voor andere studenten mogelijk niet werken voor deze student. Mogelijk moet u de ouder vragen wat het meest effectief is.
• Heb duidelijke verwachtingen en regels. Plaats klassikale regels op een zichtbare plaats.
• Weet dat elke verandering in de klasomgeving, inclusief een brandoefening of de volgorde van lessen, een kind met een ODD kan schokken.
• Houd het kind verantwoordelijk voor hun acties.
• Probeer vertrouwen te krijgen bij de student door duidelijk te communiceren en consistent te zijn.

Vraag en Antwoord: Gedragsstoornis versus oppositionele opstandige stoornis

Q:

Wat is het verschil tussen gedragsstoornissen en oppositionele opstandige stoornissen?

EEN:

Oppositie uitdagende stoornis is een risicofactor voor de ontwikkeling van gedragsstoornissen (CD). De diagnostische criteria die verband houden met gedragsstoornissen worden vaak als ernstiger beschouwd dan de criteria die verband houden met ODD. CD omvat meer ernstige overtredingen dan het uitdagen van autoriteit of wraakzuchtig gedrag, zoals diefstal, agressief gedrag ten opzichte van mensen of dieren, en zelfs vernietiging van eigendommen. De regels die overtreden worden door mensen met een CD kunnen behoorlijk serieus zijn. Gedragingen die verband houden met deze aandoening kunnen ook illegaal zijn, wat meestal niet het geval is met ODD.