�
Er is een bipolaire stoornis in mijn familie, maar dat wist ik niet toen ik mijn eerste manische episode had.
Ik was een hardwerkende, zelfstandige schrijver en fotograaf. Een levenslange nachtuil, ik was geen onbekende voor late nachten. Soms bleef ik de hele nacht wakker, gericht op een schrijfopdracht. Andere keren stopte ik tot drie uur 's nachts met het fotograferen van concerten en het verwerken van onbewerkte foto's tot zonsopgang zodat ze die middag gepubliceerd konden worden. Ik leefde op mijn eigen voorwaarden, had de tijd van mijn leven.
Dus toen die eerste manische episode plotseling en zonder waarschuwing opkwam, kostte het een paar dagen om te beseffen dat er iets mis was.
Ik kreeg in 2012 de diagnose bipolaire stoornis en heb sindsdien een strikte behandeling ondergaan om de aandoening te beheersen. Mijn dagelijks leven is normaal en goed beheerd. Ik zorg voor mezelf en neem mijn medicijnen zonder fouten. Als je het niet wist, zou je niet weten dat ik met bipolair leef.
Maar ondanks mijn beste inspanningen, heb ik opnieuw manie ervaren. Als je niet veel weet over de implicaties van een bipolaire stoornis, is het belangrijk voor je om te weten dat manie niet is wat het lijkt. Het is niet een? Super hoog? of erg blij zijn? Manie is overweldigend, angstaanjagend en uitputtend. Dit is hoe een dag in het leven van een bipolaire manische episode aanvoelt.
7 uur
Het alarm gaat af. Ik heb vannacht geen slaap gekregen.
Ik werd nooit moe - mijn geest racete. Idee na idee stroomde door mijn hoofd, de een na de ander na de volgende. Artikelen die ik zou moeten schrijven. Foto's die ik zou moeten nemen. En songteksten. Zoveel songteksten, die allemaal nieuwe betekenissen aannemen.
Ik ben zo angstig. De Brainwave Tuner Sleep Induction-app op mijn telefoon helpt me meestal om te vallen en in slaap te blijven, maar het was gisteravond geen hulp. Ik nam in de loop van de nacht twee doses slaappillen in, maar mijn lichaam overwon hun effect. Ben ik weer manisch?
Ik weet dat ik geen enkele dosis heb gemist.
Is mijn dosis te laag?
19:15 uur
Ik ga rechtop zitten. Met mijn linkerhand grijp ik naar de bruine fles kleine witte pillen op mijn bed en pak mijn rode waterfles met mijn recht. Ik verwijder één pil en slik mijn dagelijkse dosis hypothyroïde medicatie in, die op een lege maag moet worden ingenomen. Veel mensen met een bipolaire stoornis hebben ook een schildklieraandoening of andere dubbele diagnose.
8 uur 's ochtends.
Ik wil niet eten. Ik heb geen honger. Maar mijn bipolaire medicatie moet met voedsel worden ingenomen en goede voeding is van cruciaal belang, dus ik maak een vegetarische omelet, spoel een kopje verse bessen en ga aan tafel zitten met de pillendoos van vandaag.
Alles smaakt vreselijk. Ik kan net zo goed op karton kauwen. Nadat ik de maaltijd heb verstikt, neem ik mijn eerste van twee dagelijkse bipolaire capsules samen met de helft van mijn dagelijkse dosis visolie. Ik was alles af met water en cafeïnevrije koffie. Ik moest jaren geleden cafeïne opgeven omdat bipolair en cafeïne niet goed bij elkaar passen.
9 uur
Ik ga achter mijn bureau zitten. Ik schrijf en schrijf, hypergericht op mijn nieuwste project. De ideeën zijn voldoende, maar volgende week lees ik het terug en haat ik elk woord, ik weet het zeker.
12.00 uur
Het is lunchtijd. Ik heb nog steeds geen honger. Ik verlang naar de koolhydraten van spaghetti, maar ik hou geen eten zoals dit in huis. Ik dwing groentesoep en een salade door mijn keel omdat ik weet dat ik moet eten.
Eten is een hele klus. Het smaakt naar niets. Ik slik de helft van mijn dagelijkse dosis multivitamine, een biotinecapsule voor mijn dunner wordend haar en vitamine E omdat mijn laatste bloedtest een lichte tekortkoming vertoonde. Meer pillen.
12.30 uur
OK, het is weer aan het werk. Ik schakel van versnelling en begin met het bewerken van foto's van mijn laatste fotoshoot. Tientallen ideeën schieten door mijn hoofd. Ik moet wijzigingen aanbrengen aan mijn website. Ik heb een intense behoefte om ze allemaal te doen nu.
18.00 uur
Mijn man komt thuis van zijn werk. Ik ben nog aan het werken. Hij komt binnen om te kletsen en ik word boos van de onderbreking. Hij vraagt of ik slaap heb gehad. Mijn man weet dat ik de hele nacht aan het woelen en draaien was en dat het hem bang maakte.
Hij maakt het avondeten: kip en wilde rijst met groenten. Op een normale dag zou dit heerlijk zijn. Vandaag wordt het droog, smaakloos stof in mijn mond. Ik neem de tweede van twee dagelijkse doses bipolaire medicatie, visolie en multivitaminen.
Tijdens het avondeten merkt hij hoe snel ik praat, hoe snel mijn geest werkt.
Hij weet wat hij moet doen. Hij pakt mijn koffers en praat me in de auto zodat hij me naar de eerste hulp kan brengen. Ik ben doodsbang en wil niet gaan. Ik ben paranoïde, ervan overtuigd dat we onderweg een ongeluk krijgen.
De psychiatrische afdeling is aan de andere kant van de stad. Een paar jaar geleden werd hun spoedafdeling gesloten vanwege bezuinigingen. Dus nu moeten we door de ER in het stadsziekenhuis.
Ik zing luid achter mijn gordijn. De verpleegster probeert mijn vitale eigenschappen te nemen, maar ik ben te bang om haar te laten. Ze bellen naar de psychiatrische afdeling, zetten een bed op en zorgen ervoor dat de ambulance me daarheen brengt.
22.00 uur
Het was een lange dag. Ik ben eindelijk op de psychiatrische afdeling. Artsen en verpleegkundigen in het wit graaien overal om me heen. De lichten zijn zo helder. Deuren openen en sluiten, openen en sluiten constant. Ze geven me een snack: peanut butter crackers. Meer droog, smaakloos voedsel. Ze verhogen mijn dosis bipolaire medicatie en sturen me naar bed. Kan ik überhaupt slapen?
11:30 uur
Ik heb vannacht niet geslapen, maar ik ben nog steeds klaarwakker.
Ik benader het verpleegstersstation en vraag om een slaappil.
1:30 uur
De nachtzuster is langsgekomen om me elke 20 minuten te controleren sinds ik in bed kruip. Als ik al heb geslapen, duurt het maar een paar minuten. Als ik vóór 2 uur 's ochtends geen andere slaappil krijg, mogen ze er later geen hebben, dus ga ik naar het verpleegkundig station.
6.30 uur in de ochtend.
De verpleegster komt binnen om mijn vitale eigenschappen te nemen en geeft me mijn ochtenddosis hypothyroid-medicatie.
Sliep ik? Had ik überhaupt geslapen?
Straks bellen ze ons om te ontbijten. Ze serveren een matte ontbijtsandwich die minstens twee uur geleden is gekookt. Ik ga naar groepstherapie, waar we kunst kunnen maken. Het is bekend om mensen te helpen met hun geestelijke gezondheid. Anders dan dat, er is niets anders te doen dan tv kijken. Het is zo saai.
Ergens naar uitkijken
Bipolaire manie kan een enge ervaring zijn. Maar het goede nieuws is dat bipolaire stoornis behandelbaar is. Sinds ik mijn diagnose heb ontvangen, heb ik de juiste medicatie en de juiste dosering gevonden, zodat het dagelijks leven volkomen normaal is.
Ik heb in vijf jaar geen andere van deze afleveringen gehad. Ik ga vroeg naar bed en let goed op mijn slaappatroon. Ik plan gezonde maaltijden voor de week en mis nooit een dosis medicatie.
Bipolaire stoornis is een veel voorkomende aandoening, dus als u of iemand van wie u houdt met een psychische aandoening leeft, neem dan gerustheid aan dat u niet alleen bent. Bipolar kan van invloed zijn op mensen uit alle lagen van de bevolking.
Het is waar dat episodes van manie of depressie na jaren van remissie kunnen terugkeren en het kan nodig zijn om de medicatie aan te passen in een arts of ziekenhuisomgeving. Maar met de juiste behandeling en een positieve kijk, is het mogelijk om een evenwichtig, productief leven te leiden. Ik doe het. Ik weet dat je dat ook kunt.
Mara Robinson is een freelance marketingcommunicatiespecialist met meer dan 15 jaar ervaring. Ze heeft veel communicatiemogelijkheden gecreëerd voor een grote verscheidenheid aan klanten, waaronder artikelen over functies, productbeschrijvingen, advertentietekst, verkoopmateriaal, verpakkingen, perssets, nieuwsbrieven en meer. Ze is ook een fervent fotograaf en muziekliefhebber die regelmatig te vinden is bij het fotograferen van rockconcerten MaraRobinson.com.
