Voor degenen onder ons die dit nog nooit hebben meegemaakt, is arbeid een van de grote mysteries van het leven. Aan de ene kant zijn er verhalen over de magie en zelfs orgastische vreugde die vrouwen ervaren als ze baren. Aan de andere kant zijn de horrorverhalen van de momenten dat het vermoeiend, ondraaglijk en ronduit walgelijk is. Iedereen die geen werk heeft meegemaakt, wil weten hoe het is, maar de meeste mensen zijn te beleefd om de moeders te vragen die het hebben meegemaakt. Behalve ik. Ik vroeg. En ik kreeg het onderste deel van het goede, het slechte en de kak (ja, er is kak). Graag gedaan.
1. Hoeveel kost het werkelijk pijn doen?
We weten allemaal dat arbeid pijnlijk is, maar hoe pijnlijk is het, precies? Pijnlijk als een gekrast hoornvlies of pijnlijk als een allergische reactie op medicijnen tegen gistinfectie (vraag het niet)? Ik vroeg twee moeders om het in bewoordingen te stellen die wij als burgers zouden kunnen begrijpen. Een zei: "Arbeid voelt aan als een zeer grote en slechte boa-constrictor die rond je buik wordt gewikkeld en die steeds harder en intenser wordt."
Een andere moeder (die beloofde dat ze zich niet beledigd voelde door een van de andere vragen) zei eenvoudigweg dat de pijn alleen in een klas zit en proberen om het te vergelijken met iets anders is een belediging. In haar woorden: "Vertel me over je gebroken been en laat me je uitlachen, want het is niets vergeleken met arbeid." Ouch.
2. Superlange inspanningen: mythe of gruwelijke realiteit?
Een snelle zoekopdracht op internet van? Gemiddelde werktijd voor het eerste kind? geeft je cijfers tussen 8 en 12 uur. Maar het anekdotisch bewijs (waarmee ik bedoel de getuigenis van elke moeder na een glas Chardonnay) vertelt een ander verhaal. Een vrouw die ik interviewde, worstelde twee volle dagen voordat de dokters het opgaven en gaf haar een C-sectie. Een andere klokte 32 uur binnen, hoewel ze zei dat slechts 16 (!) Daarvan pijnlijk waren.
En arbeid is niet het enige dat kan slepen. Eén moeder werd ernstig ziek nadat haar derde kind haar uitgerekende datum drie weken te lang had overschreden. (Volledige openbaarmaking: de moeder was van mij, en het kind was ik. En het spijt me zo, mam.)
3. Scheurt je vagina echt tijdens de bevalling?
Ik zal je laten herstellen van het afbeelden (en voelen) van de gruwel van die vraag voordat ik het slechte nieuws verbreek. Het antwoord is ja.? Studies zeggen dat 53-79 procent van alle vrouwen schade toebrengen aan het perineum tijdens de bevalling (het gebied tussen de anus en vulva). Schade ontstaat door het scheuren of door een chirurgische snede, een episiotomie die door uw arts is gemaakt als zij denken dat dit nodig is. Het trauma kan lange hersteltijden vereisen en kan zelfs het gevoel van geslachtsgemeenschap permanent veranderen en soms tot urinaire of anale incontinentie leiden.
Die feiten zijn genoeg om ervoor te zorgen dat ik mijn benen voor altijd gekruist wil houden, en de moeders die ik sprak om ze met ervaring te ondersteunen. Een moeder ervoer tranen tijdens haar eerste bevalling - die ze de schuld gaf van duwen, zelfs als haar werd opgedragen dat niet te doen - maar vermeed het scheuren van haar volgende geboorten door het gebied te smeren met olijfolie.
Een andere moeder met wie ik sprak had een episiotomie, maar leed hoe dan ook in de derde graad. Zoals ze het zei,? Mijn kind zijn hoofd was meer dan 13 centimeter rond. Iets moest geven, en het was mijn huid.?
Dus ja: benen. Gekruist. Voor altijd.
4. Om drugs te gebruiken of niet om te gebruiken?
De vraag of een epiduraal al dan niet moet worden geaccepteerd, is een van de meest heftige discussiepunten op mama-blogs. Van de moeders die ik vroeg, hadden hun antwoorden het hele gamma. Eentje zei dat ze de ruggenprik had gekregen, maar het was niet erg effectief en ze voelde nog steeds elke steek wanneer ze haar episiotomie naaide. Ze verdedigde nog steeds de beslissing door toe te voegen: "Ik zou medicijnen nemen als ik een bot brak, dus waarom zou ik dit niet doen, wat duizend keer erger is ??
Een andere moeder die ik vroeg zei dat ze vrij van drugs ging voor alle vier (VIER) leveringen, en zei dat de ervaring zelf een natuurlijke high was. Hoe dan ook, er lijkt geen sprake van te zijn? beantwoord zo veel als er een antwoord is dat geschikt voor u is. En in het echte leven zijn moeders lang niet zoozeer in scheldwoorden als op berichtenborden. Wat is daar eigenlijk mee aan de hand?
5. Heb je poep voor iedereen?
Ik weet alleen van het poepen van de arbeid van het kijken? romantische komedies, en ik hoopte eigenlijk dat het een mythe was. Geen geluk, zo blijkt. Medische professionals melden dat het extreem vaak voorkomt, en één moeder (die zelf een arts is) legt uit:? Als er kak is in uw sigmoïde colon en / of rectum, zal het worden uitgeperst wanneer het hoofd van de baby door die nauwe ruimte naar beneden komt .?
Je beste gok is om te proberen en jezelf van tevoren te verlichten. Maar als dat niet zo goed werkt, moet je je concentreren op een van de 100 andere sensaties die je ervaart. En onthoud dat leven zullen ga verder.
6. Werkt een van de diep ademende dingen?
De algemene consensus over de effectiviteit van ademhalingstechnieken lijkt te zijn? Niet echt.? Maar sommige moeders zeggen dat ze wel een paar uur nuttig zijn als afleiding.
7. Roept u gemene dingen bij de artsen en verpleegkundigen, en zo ja, voelt u zich er achteraf slecht over?
Dit is een ander onderwerp waar mijn begrip voornamelijk uit films komt, maar de bevalling lijkt een van de weinige keren in het leven dat het acceptabel is om je woede te ventileren tegen iedereen om je heen. Natuurlijk maakt niet elke moeder van de gelegenheid gebruik. Een vrouw zei dat ze een goede indruk wilde maken als een van de eerste ouders van het homohuwelijk, dus probeerde ze, ondanks de pijn, haar best te doen. Maar een ander slaagde erin een hel op te werpen in de verloskamer en de naam van de vroedvrouw te schreeuwen - zo hard dat de ramen trilden.? Ze zegt dat ze zich er wel slecht over voelde. Ze voelde zich zo slecht dat ze haar dochter naar die vroedvrouw noemde.
8.Kan je partner je ooit weer op dezelfde manier aankijken?
Eerlijk gezegd, dit is het deel van het hele bedrijf dat ik het meest zorgelijk vind. We hebben tenslotte vastgesteld dat je schreeuwt, scheurt en poept tijdens de bevalling, wat niet de manier is waarop de meesten van ons willen dat onze partners ons voorstellen. Maar hoewel er misschien mensen zijn die voor altijd getekend zijn door de aanblik van een vrouw die verandert in het meisje van? The Exorcist ,? geen van de moeders met wie ik heb gesproken, zei iets van dien aard. Eentje meldde dat ze bang was dat haar vrouw haar niet meer aantrekkelijk zou vinden, wat ze nu realiseerde dat het belachelijk was.
Maar ze erkent: 'Ik vond het niet leuk dat ze me zo zag uiteenvallen. En ik huilde. Ik huilde omdat het pijn deed en ik moe was - twee dagen omhoog om dat te doen - en ik wilde geen last zijn, dus huilde ik daarover. Maar ze was zo lief en vriendelijk tegen me en het kon haar niet schelen of ik ... het bed was of huilde. Ze was bang dat ik OK zou zijn en dat onze baby in orde zou zijn.?
Ondanks alle niet-zo-mooie details, hebben de meeste arbeidsverhalen zeer gelukkige eindes met gezinnen die dichterbij dan ooit tevoren worden. Arbeid en bevalling zijn immers een van de mooiste en meest magische ervaringen van de natuur. Toch blijft het vermelden dat wanneer het tijd was voor de vrouw van die mama om hun volgende kind te dragen, ze met een geplande C-sectie gingen. Geen mopperen, geen gedoe.
Elaine Atwell is een auteur, criticus en oprichter van De Dart. Haar werk is te zien op Vice, The Toast en tal van andere winkels. Ze woont in Durham, North Carolina.
