?Ik denk dat ik kan. Ik denk dat ik kan. Ik denk dat ik kan? ?
Deze iconische lijn van de favoriete storytime,? The Little Engine That Could ,? is een inspirerende oproep voor kinderen over de hele wereld. Maar zoals we allemaal weten, stoppen de uitdagingen van het leven niet met de leeftijd.
Diagnostisch met astma, COPD, hoog cholesterolgehalte, depressie, angst, artrose en twee instortende hartkleppen op de leeftijd van 60, wist Nancy Burnham dat ze twee opties had: in de voetstappen van haar ouders treden en zichzelf binden aan medicijnen en doktersafspraken voor de de rest van haar leven, of om de controle over haar gezondheid te nemen. Ze koos voor het laatste. ?Ik kan dit doen? werd haar motto.
Een jaar later, na haar diagnose, zou de inwoner van Georgia zichzelf bevrijden van haar chronische pijn, uiteindelijk een deadlift van 200 pond voltooien en haar eigen Pilates-studio openen. Dit is haar verhaal.
Vroege trainingsdagen
Niets weten over lichaamsbeweging deed er niet toe voor Nancy. ? Dit is mijn verantwoordelijkheid en ik neem de controle over mijn gezondheid over. Dit is mijn werk,? dacht ze bij zichzelf.
Dus een jaar na haar pensionering nam Nancy haar eerste stap naar een sportschool - op 61-jarige leeftijd. Ze meldde zich aan bij een plaatselijke sportschool in de buurt van haar huis. Maar tijdens haar rondgang door de faciliteiten, besefte ze dat ze niet wist hoe ze met trainen moest beginnen. Met wat hulp, Nancy werkte met een personal trainer, Dr. Robert Pruni, bijgenaamd? Doc.?
Op haar eerste dag met Doc merkte Nancy dat ze doodsbang was. Het was niet wat ze had gepland voor haar pensioen. Maar ze ontmoetten elkaar op maandag, woensdag en vrijdag voor persoonlijke training. Ze heeft ook haar dieet aangepast en een crosstrainer gevolgd.
? Het was een lange weg ,? zei Doc. ? Ze zou gefrustreerd raken en we zouden gewoon doorgaan om vooruit te komen. Train een beetje harder, en als ze pijn zou doen, zouden we het een stapje terug doen en dan verder gaan.?
Eén van de uitdagingen blijft een dag in het bijzonder duidelijk voor Nancy. Ze deed zijplanken en Doc daagde haar uit naar het volgende niveau. Hij duwde twee banken tegen elkaar en brak de beweging. Leg eerst je handen op een bank. Ten tweede, betrek je kern. Ten derde, leg een been op de andere bank. Ten vierde, breng de knie naar binnen en trek het daarna weer recht. ? Ik ga wat doen? ze zei.
Nancy zag zelfs een paar jongens in de sportschool stoppen met tillen om te zien of ze het zou doen.
?Traag maar zeker,? Nancy voltooide de oefening.
? Hij duwde me altijd: 'Je kunt dit. Je kan dit doen,'? zei Nancy. ? En ik zou voor mezelf beginnen te mompelen: "Errrr, dit is moeilijk, maar ik kan dit. Zeg het gewoon tegen jezelf totdat je het gelooft. Ik kan dit doen. Ik kan. do. deze.'?
Een patroon maken
Niet elke uitdaging kwam in de vorm van een nieuwe workout. Nancy stelde vast dat het tijdens haar eerste jaar dagen was dat ze de hele dag wilde huilen. Toch kwam ze opdagen om te trainen en voor Doc, en dat was een overwinning. Zelfs als de workout van die dag niet veel was, zei Doc dat het hielp een gewoonte te creëren om te blijven trainen.
En Nancy is het daarmee eens. ? Als het een korte training was, is dat goed. Je kunt altijd teruggaan en op de hometrainer zitten en trappen. Blijven bewegen,? ze zei. ? Als je stopt met bewegen, plaats je een punt aan het einde van die zin van het leven.?
Aan het einde van haar eerste jaar van training ging ze alle vijf haar medicijnen af, ontdaan ze van haar chronische pijn en verloor ze 30 pond - en 25 1/2 inch. Het enige medicijn dat ze nu neemt? Een samengesteld hormoon om haar niveaus te reguleren.
Blijven bewegen
Voor Nancy was er nooit een reden om niet te oefenen. Zelfs in revalidatie, na het scheuren van een ligament in haar enkel tijdens het Bosu-bal, leerde ze yoga, strompelt in een laars en zo.
En nogmaals, ze zei tegen zichzelf:? Je kunt dit doen.?
De volgende blessure van Nancy kwam van het meedoen aan een Warrior Dash op 65-jarige leeftijd. Ze brak haar rechter enkel tijdens de race en eindigde het nog steeds om de 5K, 12 obstakels en natuurlijk door het vuur te springen. Voor haar zei ze dat de Warrior Dash nog een van de levenslessen leerde:? Het maakt niet uit of je bang bent of bang bent. Dat is normaal. Maar je moet in jezelf geloven, ongeacht je omstandigheden. Je kunt doen wat je gelooft dat je kunt doen, hoe klein of groot het ook is.?
Een opleiding volgen
Geloven in haar doelen stopte niet bij de deur van de sportschool. Tussen het opvoeden van twee kinderen, het werken aan een fulltime baan en het zorgen voor haar ouders, ging Nancy naar de universiteit. In 1982 begon ze op de leeftijd van 35 jaar een lagere school en ontving haar universitair diploma. Na enige tijd vrij te hebben genomen om voor haar familie te zorgen, ging Nancy terug naar school aan de Georgia State University om haar bachelorsgraad in openbaar bestuur te halen. Ze studeerde cum laude af toen ze 50 jaar oud was.
Dus wat het volgende doel in haar training betrof, alles wat ze moest onthouden was alles wat ze al in het leven had gedaan.
?Je kan dit doen.?
Van training tot trainer
Doc herinnert zich dat het op een dag uit de lucht kwam als een verrassing voor hem: "Ze zei wat zou je denken als ik je vertelde dat ik dit graag wilde doen? Doc herinnert zich dat Nancy het vroeg. ? Ik zei: doe wat? Ze zei: 'Word trainer'.?
Nancy zei dat ze een personal trainer wilde worden om oudere volwassenen zoals zijzelf te helpen. Omdat ze zich herinnerde dat niemand haar had verteld hoe ze moest oefenen toen ze ouder werd, wilde Nancy een hulpbron voor anderen zijn.
In 2012 werd ze een gecertificeerde persoonlijke trainer bij de American Council on Exercise. Tegen 2013 hadden haar en Doc samen een eigen sportschool geopend, CrossFit Lilburn 678, in Lilburn, Georgia.
Nancy had CrossFit al geprobeerd op aanbeveling van Doc en vond de functionele training leuk. Het was dit soort training dat haar hielp om de Warrior Dash te voltooien.Ze was gemotiveerd om oudere volwassenen te trainen en functionele training te geven, en het openen van de sportschool leek een goede volgende stap.
? Echt waar, ze ging van het ene einde van het spectrum naar het andere - waar ze jaren geleden nauwelijks kon verhuizen en nu heeft ze meer certificeringen dan wie ik ook ken ,? zei Doc.
'Ja, ik kan tillen'
Een ding over de CrossFit-cultuur die Nancy opmerkte, was het gevoel van competitie. Hoeveel kan u lift, kunt u regelmatig afluisteren in een CrossFit-sportschool.
En terwijl Nancy haar best niet doet op basis van anderen, testte een vriendin en collega-trainer haar op een dag om dat antwoord te vinden.
In 2014 op 67-jarige leeftijd, ze is 200 kilo afgevallen!�
? Voor mij, denk ik persoonlijk, en dit gaat seksistisch klinken, het doet een man beseffen dat ik geen slaperige vrouw van 90 pond ben? zei Nancy. Er zijn veel vrouwen die bodybuilders zijn. Ik ben geen bodybuilder. Ik ben een personal trainer. Ja, ik kan tillen.?
En terwijl die lift haar gelijk maakte aan haar leeftijdsgenoten, ging het niet om het gewicht, het ging erom haar best te doen. En voor haar maakte het niet uit of het 200 of 600 pond was. Ze voelt niet de behoefte om steeds hoger en hoger te komen. Momenteel kan ze met een gewicht van 65 tot 70 pond en treinen trainen om haar lichaam gezond te houden.
? Dus wat moet ik doen met die kennis van hoeveel ik kan tillen ?? zei Nancy. ? Ik probeer het te gebruiken om ze [mijn klanten] te leren. Als deze gekke, oude dame dat kan doen in de toestand waarin ik verkeerde, kan jij dit ook doen.?
Haar eigen studio openen
In de loop van anderhalf jaar leerde Nancy haar klanten CrossFit. Ze ontdekte dat veel van hen de voorkeur gaven aan een meer besloten, rustiger omgeving dan die van de sportschool, dus begon ze met trainen uit haar huis. Uiteindelijk veranderde de vraag en verliet ze de CrossFit-sportschool om fulltime van huis te trainen.
Daar opende ze haar eigen Pilates studio, Simple Fitness, LLC, in 2016. Ze had Pilates al leren kennen na een knieoperatie en een manier nodig om actief te blijven. Ze bereidde de weg voor haar atelier en werd in 2014 een gecertificeerde Pilates-instructeur met Power Pilates.
Nancy stopte niet toen ze zichzelf bevrijdde van haar chronische pijn, maar in plaats daarvan bleef ze gaan, anderen helpen pijnvrij te leven en te begrijpen dat alles mogelijk is.
Nu, op de leeftijd van 69, zegt ze:? Een van mijn regels is dat we niet zeggen: "Ik kan dat niet doen." [U] zou dit op dit moment misschien niet kunnen doen, maar later wel. Dat is een opening aan het einde van die zin voor mogelijkheden.?
�
Wilt u meer weten over het verhaal van Nancy, lees? My War on Aging ,? begin april 2017 beschikbaar op Amazon.
