Ontwerp door Andie Hodgson Hoe we de wereld vormen zien wie we willen zijn - en het delen van overtuigende ervaringen kan de manier bepalen waarop we elkaar behandelen, ten goede. Dit is een krachtig perspectief.
Toen ik wakker werd van mijn eerste overdosis heroïne, werd ik ondergedompeld in een ijskoud bad. Ik hoorde de smeekbeden van mijn vriend Mark, zijn stem schreeuwde naar me om wakker te worden.
Zodra mijn ogen open scheerden, tilde hij me uit het bad en hield me dicht tegen zich aan. Ik kon me niet bewegen, dus droeg hij me naar onze futon, droogde me af, kleedde me in een pyjama en wikkelde me in mijn favoriete deken.
We waren geschrokken, stil. Hoewel ik harddrugs had gebruikt, wilde ik niet sterven op slechts 28 jaar oud.
Toen ik rondkeek, stond ik versteld hoe ons gezellige Portland-appartement meer als een plaats delict dan als een huis voelde. In plaats van het gebruikelijke geruststellende aroma van lavendel en wierook, rook de lucht als braaksel en azijn van het koken van heroïne.
Onze salontafel had meestal kunstbenodigdheden, maar nu was hij bezaaid met spuiten, verbrande lepels, een flesje benzodiazepine genaamd Klonopin en een zak zwarte heroïne.
Mark vertelde me dat nadat we heroïne hadden opgenomen, ik niet meer ademde en blauw werd. Hij moest snel handelen. Er was geen tijd voor 911. Hij gaf me een opname van de overdosis Naloxon van de overdosis die we van de naaldvervanging hadden gekregen.
Waarom heb ik een overdosis gegeven? We hadden dezelfde partij heroïne eerder die dag gebruikt en zorgvuldig onze doses gewogen. In de war gebracht, hij gescand de tafel en vroeg me,? Heeft u Klonopin eerder vandaag ??
Ik wist het niet meer, maar ik moet wel - ook al wist ik dat het combineren van Klonopin en heroïne een dodelijke combinatie kan zijn.
Beide geneesmiddelen zijn onderdrukkers van het centrale zenuwstelsel, dus het samen nemen ervan kan ademhalingsfalen veroorzaken. Ondanks dit gevaar nemen veel heroïnegebruikers nog steeds een half uur voor het nemen van heroïne, omdat het een synergistisch effect heeft, waardoor de high wordt versterkt.
Hoewel mijn overdosis ons bang maakte, bleven we gebruiken. We voelden ons onoverwinnelijk, immuun voor gevolgen.
Andere mensen stierven aan overdoses - niet wij. Elke keer dat ik dacht dat het niet slechter kon gaan, stortten we in op een dieptepunt.
Parallellen tussen de opioïde en benzo-epidemieën
Helaas komt mijn verhaal steeds vaker voor.
Het Amerikaanse National Institute on Drug Abuse (NIDA) ontdekte in 1988 dat maar liefst 73 procent van de heroïnegebruikers meer dan een jaar meerdere keren per week benzodiazepines gebruikte.
De combinatie van opiaten en benzodiazepinen heeft bijgedragen tot meer dan 30 procent van recente overdoses.
In 2016 heeft de Food and Drug Administration (FDA) zelfs een black-box waarschuwing uitgegeven over de gevaren van het combineren van de twee drugs. In plaats van een licht te werpen op deze gevaren, beschuldigde de berichtgeving in de media vaak overdoses aan heroïne die was geregen met fentanyl. Het leek alsof er slechts ruimte was voor één epidemie in de media.
Gelukkig zijn er recent in de media rapporten verschenen om het bewustzijn te vergroten over de parallellen tussen de opiaat- en benzodiazepine-epidemieën.
Een recent essay in de New England Journal of Medicine waarschuwt voor de dodelijke gevolgen van overmatig gebruik en misbruik door benzodiazepine. In het bijzonder zijn sterfgevallen toegeschreven aan benzodiazepinen zevenvoudig toegenomen in de afgelopen twee decennia.
Tegelijkertijd zijn benzodiazepinevoorschriften omhooggeschoten, met een toename van 67 procent tussen 1996 en 2013.
Hoewel benzodiazepines zoals Xanax, Klonopin en Ativan zeer verslavend zijn, zijn ze ook uiterst effectief voor de behandeling van epilepsie, angst, slapeloosheid en alcoholontwenning.
Toen benzos in de jaren zestig werden geïntroduceerd, werden ze aangeprezen als een wondermiddel en geïntegreerd in de reguliere samenleving. The Rolling Stones vierden zelfs benzos in hun lied uit 1966, Mother's Little Helper ,? dus helpen om ze te normaliseren.
In 1975 erkenden artsen dat benzodiazepines zeer verslavend waren. De FDA heeft ze geclassificeerd als een gereguleerde stof, en adviseert dat benzodiazepinen slechts twee tot vier weken worden gebruikt om fysieke afhankelijkheid en verslaving te voorkomen.
Van het achtervolgen van benzos tot herstel
Ik heb af en toe zes jaar benzodiazepinen voorgeschreven, hoewel ik eerlijk was tegenover mijn artsen over mijn geschiedenis van alcoholisme. Toen ik naar Portland verhuisde, schreef mijn nieuwe psychiater me een maandelijkse cocktail van pillen voor, waaronder 30 Klonopin om angst te behandelen en 60 temazepam om slapeloosheid te behandelen.
Elke maand controleerde de apotheker de receptenbriefjes en waarschuwde mij dat deze medicijnen een gevaarlijke combinatie waren.
Ik had naar de apotheker moeten luisteren en gestopt met de pillen, maar ik hield van de manier waarop ze me het gevoel gaven. Benzodiazepines maakten mijn grenzen glad: traumatische herinneringen aan verleden seksueel misbruik en mishandeling en de pijn van een uiteenvallen uitwissen.
In het begin bleken benzos mijn pijn en angst onmiddellijk uit te wissen. Ik stopte met paniekaanvallen en sliep acht uur per nacht in plaats van vijf. Maar na een paar maanden hebben ze ook mijn passies uitgewist.
Mijn vriend zei:? Je moet stoppen met het nemen van die pillen. Je bent een schelp van jezelf, ik weet niet wat er met je is gebeurd, maar dit ben jij niet.?
Benzodiazepines waren een raketschip dat me lanceerde in mijn favoriete rijk: de vergetelheid.
Ik heb mijn energie erin gestort? Achter de draak aan.? In plaats van het bijwonen van open microfoons, het schrijven van workshops, lezingen en evenementen, heb ik manieren bedacht om mijn benzos te krijgen.
Ik belde de dokter om haar te vertellen dat ik op vakantie ging en mijn pillen vroeg nodig had. Toen iemand in mijn auto inbrak, meldde ik dat mijn pillen waren gestolen om een vroege vulling te krijgen. Dit was een leugen. Mijn fles benzos verliet mijn kant niet, ze werden constant aan me vastgemaakt.
Ik heb extra's opgeslagen en ze in mijn kamer verstopt. Ik wist dat dit een verslavend gedrag was. Maar ik was te ver weg om er iets aan te doen.
Na een paar jaar benzos en vervolgens heroïne te hebben gebruikt, kwam ik op een plek waar ik het besluit nam om te ontgiften. De dokters vertelden me dat ik geen benzos meer hoefde te geven en ik ging direct terugtrekken.
De benzo-opnames waren slechter dan sigaretten - en zelfs heroïne. Heroïne-terugtrekking is notoir pijnlijk en moeilijk, met duidelijke fysieke bijwerkingen zoals overvloedig zweten, rusteloze benen, trillen en overgeven.
Benzo-terugtrekking is van buitenaf minder duidelijk, maar meer psychologisch uitdagend. Ik had meer angst, slapeloosheid, prikkelbaarheid en oorsuizen.
Ik was boos op de doktoren die mij in de eerste paar jaar van mijn herstel aanvankelijk voldoende benzos hadden voorgeschreven. Maar ik neem hen niet de schuld van mijn verslavingen.
Om echt te genezen, moest ik ophouden met beschuldigen en verantwoordelijkheid nemen.
Ik deel mijn verhaal niet als een waarschuwend verhaal. Ik deel het om de stilte en het stigma rond verslaving te verbrijzelen.
Telkens wanneer we onze overlevingsverhalen delen, laten we zien dat herstel mogelijk is. Door het bewustzijn rond benzo en opioïde verslaving en herstel te vergroten, kunnen we levens redden.
Tessa Torgeson schrijft een memoires over verslaving en herstel vanuit een perspectief van harm reduction. Haar schrijven is online gepubliceerd op The Fix, Manifest Station, Role / Reboot en anderen. Ze geeft compositie en creatief schrijven aan een herstelschool. In haar vrije tijd speelt ze basgitaar en jaagt ze haar kat, Luna Lovegood, achterna.
