Wat is mastcelactivatiesyndroom?
Mastcelactivatiesyndroom (MCAS) treedt op wanneer de mestcellen in uw lichaam te veel van de stoffen in hen vrijgeven op ongepaste momenten.
Mestcellen maken deel uit van uw immuunsysteem. Ze worden aangetroffen in uw beenmerg en rond de bloedvaten in uw lichaam. Wanneer u wordt blootgesteld aan stress of gevaar, reageren uw mastbezoeken door het vrijgeven van stoffen die mediators worden genoemd. Mediators veroorzaken ontstekingen, waardoor uw lichaam herstelt van een blessure of infectie.
Ditzelfde antwoord gebeurt tijdens een allergische reactie. Je mestcellen geven bemiddelaars vrij om het ding te verwijderen waar je allergisch voor bent. Als u bijvoorbeeld allergisch bent voor pollen, geven uw mestcellen een bemiddelaar af met de naam histamine, waardoor u niest om van het stuifmeel af te komen.
Als je MCS hebt, geven je mestcellen bemiddelaars te vaak en te vaak vrij. Het is anders dan een andere mast-celaandoening die mastocytose wordt genoemd, wat gebeurt wanneer uw lichaam te veel mestcellen maakt.
Blijf lezen om meer te weten te komen over MCAS, dat volgens The Mastocytosis Society steeds gebruikelijker wordt.
Wat zijn de symptomen?
Te veel bemiddelaars kunnen symptomen veroorzaken in bijna elk systeem in uw lichaam. De meest aangetaste gebieden omvatten echter uw huid, zenuwstelsel, hart en gastro-intestinale tractus. Afhankelijk van hoeveel mediatoren zijn vrijgegeven, kunnen uw symptomen variëren van licht tot levensbedreigend.
Symptomen die u kunt ervaren in verschillende delen van uw lichaam zijn onder meer:
- huid: jeuk, blozen, netelroos, zweten
- ogen: jeuk, watering
- neus: jeuk, rennen, niezen
- mond en keel: jeuk, zwelling in je tong of lippen, zwelling in je keel die voorkomt dat lucht naar je longen komt
- longen: ademhalingsproblemen, piepende ademhaling
- hart en bloedvaten: lage bloeddruk, snelle hartslag
- maag en darmen: krampen, diarree, misselijkheid, buikpijn
- zenuwstelsel: hoofdpijn, duizeligheid, verwarring, extreme vermoeidheid
In ernstige gevallen kunt u een levensbedreigende aandoening ontwikkelen die anafylactische shock wordt genoemd. Dit veroorzaakt een snelle daling van uw bloeddruk, een zwakke polsslag en vernauwing van de luchtwegen in uw longen. Het maakt het meestal erg moeilijk om te ademen en vereist een spoedbehandeling.
Wat veroorzaakt het?
Onderzoekers weten niet zeker waardoor MCAS wordt veroorzaakt. Uit een onderzoek uit 2013 bleek echter dat 74 procent van de deelnemers met MCAS ten minste één familielid in de eerste graad had en dat ook had. Dit suggereert dat er waarschijnlijk een genetische component is voor MCAS.
Zijn er risicofactoren?
Episodes van MCAS worden altijd geactiveerd door iets, maar het kan moeilijk zijn om erachter te komen wat de trigger is.
Enkele veel voorkomende triggers zijn:
- triggers van het allergische type, zoals insectenbeten of bepaalde voedingsmiddelen
- door drugs geïnduceerde triggers, zoals antibiotica, ibuprofen en opiaat-pijnstillers
- stressgerelateerde triggers, zoals angst, pijn, snelle temperatuursveranderingen, lichaamsbeweging, oververmoeid raken of een infectie
- geuren, zoals parfum
- hormonale veranderingen, zoals die gerelateerd aan de menstruatiecyclus van een vrouw
- mastcelhyperplasie, wat een zeldzame aandoening is die kan voorkomen bij sommige kankers en chronische infecties
Wanneer uw arts geen trigger kan vinden, wordt dit idiopathisch MCAS genoemd.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
MCAS kan moeilijk zijn om te diagnosticeren omdat de symptomen overlappen met die van vele aandoeningen.
Om de diagnose MCAS te krijgen, moet u aan de volgende criteria voldoen:
- Uw symptomen zijn van invloed op minstens twee lichaamssystemen en zijn terugkerend, en er is geen andere aandoening die deze veroorzaakt.
- Bloed- of urinetests die tijdens een episode zijn uitgevoerd, tonen aan dat u hogere niveaus van markers voor bemiddelaars hebt dan wanneer u geen episode hebt.
- Medicijnen die de effecten van de mestcelmediatoren of de afgifte ervan blokkeren, zorgen ervoor dat uw symptomen verdwijnen.
Voordat uw diagnose wordt gesteld, zal uw arts uw medische geschiedenis beoordelen, u een lichamelijk onderzoek geven en bloed- en urinetests uitvoeren om eventuele andere oorzaken van uw symptomen uit te sluiten. Ze kunnen u ook gedurende bepaalde tijd bepaalde voedingsmiddelen of medicijnen laten vermijden om te achterhalen wat uw triggers kunnen zijn.
Ze kunnen u ook vragen om een gedetailleerd logboek bij te houden van uw aanvallen, inclusief nieuw voedsel dat u hebt gegeten of medicijnen die u hebt genomen voordat het begon.
Hoe wordt het behandeld?
Er is geen remedie voor MCAS, maar er zijn manieren om uw symptomen te beheersen. Milde symptomen, zoals hoofdpijn, reageren meestal goed op vrij verkrijgbare pijnstillers, zoals ibuprofen (Advil).
Voor meer gematigde symptomen, kan het zijn dat u:
- H1- of H2-antihistaminica. Deze blokkeren de effecten van histamines, die een van de belangrijkste bemiddelaars zijn die door mestcellen worden vrijgegeven
- Mestcel stabilisatoren. Deze voorkomen de afgifte van mediatoren uit mestcellen.
- antileukotriënen. Deze blokkeren de effecten van leukotriënen, een ander veel voorkomend type mediator.
Voor ernstige symptomen, zoals anafylactische shock, heeft u een injectie met adrenaline nodig. Dit kan worden gedaan in een ziekenhuis of met een auto-injector (EpiPen). Overweeg een medische ID-armband te dragen als uw symptomen ernstig zijn, tenminste totdat u weet wat uw triggers zijn.
Wat zijn de vooruitzichten?
Hoewel het een ongebruikelijke aandoening is, kan MCAS verontrustende symptomen veroorzaken die uw dagelijkse leven verstoren. Met de juiste diagnose en behandeling kunnen uw symptomen echter onder controle worden gehouden. Als je eenmaal weet welke factoren een aflevering triggeren, kun je ze bovendien vermijden en het aantal afleveringen verminderen.
