Wat is een zenuwblokkade?
Een zenuwblokkade of neurale blokkade is een methode voor het produceren van anesthesie - een verlies van gevoel dat wordt gebruikt om pijn te voorkomen of onder controle te houden. Zenuwblokken kunnen chirurgisch of niet-chirurgisch zijn.
Nonsurgical zenuwblokkades impliceren injectie van een medicijn rond een specifieke zenuw of een bundel zenuwen. Het medicijn voorkomt dat de impulsen van de zenuwen het centrale zenuwstelsel (CNS) bereiken en je pijn doen. In plaats daarvan voelt dat deel van je lichaam verdoofd, of voel je je misschien een? Spelden en naalden? gevoel.
Chirurgische zenuwblokkade houdt in het opzettelijk snijden of vernietigen van specifieke zenuwen om te voorkomen dat ze impulsen naar het centrale zenuwstelsel sturen.
Een zenuwblok kan variëren van 12 tot 36 uur, afhankelijk van het gebruikte type. Chirurgische zenuwblokkades kunnen permanent zijn.
Een zenuwblok kan worden gebruikt als de enige vorm van pijnverlichting of in combinatie met een ander type anestheticum.
Wanneer wordt een zenuwblok gebruikt?
Zenuwblokken worden meestal gebruikt om pijn te voorkomen of onder controle te houden. Een zenuwblokkade is effectiever dan medicijnen die via een intraveneuze (IV) lijn worden gegeven. Uw arts wil misschien een zenuwblokkade gebruiken om de volgende soorten pijn te behandelen:
- pijn door bevalling en bevalling
- pijn vóór, tijdens en na een operatie, zoals een gewrichts- of knievervanging
- kanker-gerelateerde pijn
- artritis pijn
- lage rugpijn of ischias
- migraine
- chronisch regionaal pijnsyndroom
- nekpijn veroorzaakt door hernia's
- fantoompijn na een amputatie
- aanhoudende pijn van een gordelroos infectie
- pijn door spasmen in de bloedvaten
- overmatig zweten (hyperhidrose)
- Syndroom van Raynaud
Andere toepassingen voor zenuwblokkades
Een zenuwblokkade kan ook worden gebruikt als een diagnostisch hulpmiddel om uit te zoeken waar uw pijn vandaan komt. Door te zien hoe een zenuwblokkade uw pijn beïnvloedt, kan uw arts mogelijk de oorzaak van deze pijn bepalen en hoe deze te behandelen.
Voorbereiding op een zenuwblokkade
Er zijn geen speciale voorbereidingen nodig voor een zenuwblokkade. Je kunt van tevoren normaal eten en drinken. Neem geen ontstekingsremmende geneesmiddelen, zoals ibuprofen (Advil) of naproxen, binnen 24 uur na uw zenuwblokkingsprocedure. Als u bloedverdunners zoals aspirine (Bufferin), heparine of warfarine (Coumadin) gebruikt, moet u uw arts hiervan op de hoogte brengen voordat u een zenuwblokkade plant.
Als u een zenuwblokkade heeft voor een operatie, kan uw arts u enkele specifieke instructies geven die u voorafgaand aan uw operatie moet volgen, vooral als er verschillende soorten anesthetica zullen worden gebruikt. Dit kan inhouden dat u 6 tot 12 uur voorafgaand aan uw operatie niets eet of drinkt. Zorg ervoor dat u deze instructies met uw arts bevestigt voorafgaand aan uw operatiedag.
Zorg dat er iemand beschikbaar is om je mee naar huis te nemen na de procedure. Mensen die een zenuwblokkade hadden, zouden zichzelf niet naar huis moeten drijven.
Zenuwblokkering procedure
Over het algemeen omvat de procedure voor een zenuwblok deze stappen:
- De huid rond de injectieplaats wordt gereinigd.
- Een lokaal anestheticum wordt gebruikt om het gebied van de injectieplaats te verdoven.
- Eenmaal verdoofd, steekt uw arts een naald in het gebied met behulp van een echografie, fluoroscoop, CT-scan of simulator om de naald te geleiden en het medicijn naar het juiste gebied te verdelen.
- Zodra de juiste plaatsing van de naald is bevestigd, injecteert de arts de anesthesiemedicatie.
- U wordt verplaatst naar een herstelgebied en gecontroleerd op bijwerkingen.
- Als het zenuwblok voor diagnostische doeleinden is toegediend, zal uw arts u vragen of het uw pijn duidelijk heeft verminderd.
De hele procedure duurt waarschijnlijk minder dan 30 minuten.
Typen zenuwblokkades
Pijn afkomstig van verschillende delen van het lichaam vereist verschillende zenuwblokkades. Voorbeelden zijn:
Bovenste extremiteit (brachiale plexus) zenuwblokkades
- interscalene (schouder, sleutelbeen of bovenarm)
- supraclaviculaire (bovenarm)
- infraclaviculair (elleboog en onder)
Gelaatszenuwen
- trigeminus (gezicht)
- oogheelkunde (oogleden en hoofdhuid)
- supraorbital (voorhoofd)
- maxillair (bovenkaak)
- sphenopalatine (neus en gehemelte)
Nek- en rugzenuwblokken
- cervicale epidurale (nek)
- thoracale ruggenprik (bovenrug en ribben)
- lumbale epidurale (onderrug en billen)
Blokkades van de borst en de buik
- paravertebrale (borst en buik)
- intercostaal (borst / rib)
- transversus abdominis plane (lower abdomen)
Neigingblokken in de onderste extremiteiten
- hypogastrische plexus (bekkengebied)
- lumbale plexus (voorkant van het been, inclusief de dij, knie en het saphena onder de knie)
- dijbeen (het gehele voorste dijbeen, het grootste deel van het dijbeen en het kniegewricht en een deel van het heupgewricht, maar niet de achterkant van de knie - vaak gebruikt voor een knie-vervangende operatie)
- ischiaszenuw (achterkant van het been, onderbeen, enkel en voet), inclusief knieholte-zenuwblokken (onder de knie)
Een zenuwblokkade kan ook worden geclassificeerd aan de hand van de manier waarop de injectie wordt toegediend of door het niet-chirurgisch of chirurgisch:
Niet-chirurgische zenuwblokkades
- Epiduraal: Medicatie wordt buiten het ruggenmerg geïnjecteerd om de buik en onderste ledematen te verdoven. Een ruggenprik is waarschijnlijk het meest herkende type zenuwblok en wordt vaak gebruikt tijdens de bevalling.
- Spinale anesthesie: de anesthesiemedicatie wordt geïnjecteerd in de vloeistof rond het ruggenmerg.
- Perifeer: medicatie wordt geïnjecteerd rond een doelwitzenuw die pijn veroorzaakt.
Chirurgische zenuwblokkades
- Sympathische blokkade: blokkeert pijn van het sympathische zenuwstelsel in een specifiek gebied. Dit kan worden gebruikt om overmatig zweten in specifieke delen van het lichaam te behandelen.
- Neurectomie: een beschadigde perifere zenuw wordt operatief vernietigd; dit wordt alleen gebruikt in zeldzame gevallen van chronische pijn, waar geen andere behandelingen succesvol zijn geweest, zoals chronisch regionaal pijnsyndroom
- Rhizotomie: de wortel van de zenuwen die zich uitstrekt van de wervelkolom worden operatief vernietigd. Dit kan worden gebruikt voor neuromusculaire aandoeningen zoals spastische diplegie of spastische cerebrale parese.
Hoe lang duurt een zenuwblokkade?
Een zenuwblok duurt meestal tussen 8 en 36 uur, afhankelijk van het type zenuwblok. De gevoelens en beweging in dat deel van het lichaam zullen geleidelijk terugkeren.
In sommige gevallen kan uw arts een zenuwkatheter gebruiken om voortdurend verdovende medicatie aan de zenuw te geven in de loop van twee tot drie dagen na een operatie. Een buisje wordt onder de huid dichtbij de zenuw geplaatst. Dit is verbonden met een infusiepomp, die de verdoving gedurende een bepaalde periode continu toedient.
Kan een zenuwblok permanent zijn?
De meeste chirurgische zenuwblokkades kunnen als permanent worden beschouwd. Maar ze zijn vaak gereserveerd voor zeldzame gevallen van chronische pijn wanneer geen andere behandelingen succesvol zijn geweest, zoals kankerpijn of chronisch regionaal pijnsyndroom.
In een permanent zenuwblokkade wordt de zenuw zelf volledig vernietigd door te overwegen de zenuwen te snijden, te verwijderen of te beschadigen met kleine elektrische stromen, alcohol, fenol of cryogeen bevriezen.
Niet alle permanente zenuwvernietigingsprocedures worden echter uiteindelijk permanent. Ze kunnen uiteindelijk maar een paar maanden duren, omdat de zenuw opnieuw kan groeien of zichzelf kan herstellen. Wanneer de zenuw teruggroeit, kan de pijn terugkeren, maar het is ook mogelijk dat dit niet gebeurt.
Bijwerkingen en risico's van een zenuwblokkade
Zenuwblokken zijn erg veilig, maar zoals bij elke medische procedure, draagt een zenuwblok enkele risico's. Over het algemeen dragen zenuwblokkades minder bijwerkingen dan de meeste andere soorten pijnstillers.
Risico's en bijwerkingen van een zenuwblok omvatten:
- infectie
- blauwe plekken
- bloeden
- tederheid op de injectieplaats
- de verkeerde zenuw blokkeren
- Horner-syndroom, dat hangend ooglid veroorzaakt en de pupilgrootte vermindert als de zenuw tussen de hersenen en het oog wordt beïnvloed (verdwijnt meestal vanzelf)
- schade aan zenuwen (uiterst zeldzaam en meestal tijdelijk)
- overdosis (zeldzaam)
Het gebied dat is geblokkeerd, kan gedurende maximaal 24 uur verdoofd of zwak blijven. Gedurende deze tijd zult u waarschijnlijk niet weten of iets pijnlijk is. U moet opletten dat u geen hete of erg koude dingen op het gebied plaatst of de bloedsomloop naar het getroffen gebied botst, verwondt of afsnijdt.
U moet uw arts raadplegen als de gevoelloosheid of zwakte na 24 uur niet verdwijnt.
De afhaalmaaltijden
Er zijn veel verschillende opties voor pijnverlichting. Hoewel uw arts de ene optie vaak sterk zal adviseren ten opzichte van de andere, heeft u in sommige gevallen de keuze tussen verschillende soorten anesthetica, waaronder een zenuwblokkade. Praat met uw arts om meer te weten te komen over de voor- en nadelen van elke optie voor pijnbehandeling. Uw arts en anesthesist werken samen met u om te bepalen of een zenuwblok de beste anesthesie-omstandigheden biedt met de minste bijwerkingen voor uw specifieke situatie.
Als een zenuwblokkering wordt uitgevoerd als een diagnostisch hulpmiddel, zal uw arts waarschijnlijk behandeling of aanvullende tests aanbevelen op basis van hoe uw pijn op het blok reageerde.
