Overzicht
Je talusbot is het onderste deel van het enkelgewricht. Het verbindt je voet met de twee botten in je onderbeen - het scheenbeen en de kuitbeen - die het bovenste deel van de enkel vormen. De talus ligt net boven het hielbeen of hielbeen en onder het scheenbeen of scheenbeen. De talus en calcaneus samen zijn essentieel voor uw vermogen om te lopen.
Een talusfractuur is meestal het gevolg van ernstig trauma aan de voet. Blessures die een talusfractuur kunnen veroorzaken, zijn onder meer een val van grote hoogte of een auto-ongeluk. Een slecht verwrongen enkel kan er ook voor zorgen dat kleine stukjes van de talus afbreken.
Als de fractuur niet goed geneest, kunt u loopproblemen krijgen. Zoveel talusfracturen vereisen een operatie kort nadat het letsel is opgetreden om later problemen te voorkomen.
Classificaties van talusfracturen
Talusfracturen worden meestal geclassificeerd op basis van de ernst van de verwonding en hoeveel het bot wordt verplaatst van zijn normale positie. Er zijn drie hoofdclassificaties:
Minimaal verplaatste (stabiele) breuk
Bij dit type pauze wordt het bot slechts enigszins uit positie verplaatst. De gebroken uiteinden van het bot zijn nog steeds in principe op de juiste manier opgesteld. De pauze kan meestal genezen zonder operatie.
Verplaatste (onstabiele) breuk
Elke keer als een bot uit zijn normale positie komt, wordt het een ontheemde breuk genoemd. Sterk verplaatste fracturen worden als onstabiel beschouwd. Gewoonlijk is een operatie vereist om de gebroken delen van de talus weer op de juiste manier op te stellen.
Open fractuur
Dit is het meest ernstige type fractuur. Als een stuk gebroken bot de huid doorboort, wordt het beschouwd als een open of samengestelde breuk. Spieren, pezen, ligamenten en zenuwen kunnen ook gewond raken.
Een operatie om een open talusfractuur te behandelen, houdt vaak veel meer in dan het oplijnen van de gebroken botstukken. Spelden of schroeven kunnen nodig zijn, evenals de behandeling van de beschadigde spieren en ander weefsel.
Het risico op infectie is hoger bij deze verwondingen. Het herstel is ook veel langer.
Andere soorten talusfracturen
Naast die fracturen kun je op een andere manier je talus breken.
De talus is een van de vele botten die vaak worden blootgesteld aan een stressfractuur in de voet. Een stressfractuur is een kleine barst of een blauwe plek van het bot. Het gebeurt meestal als gevolg van repetitieve acties waarbij stress op een bot of gewricht wordt uitgeoefend. In sommige gevallen kan het veranderen van een activiteit, zoals hardlopen op een harder oppervlak of met meer helling dan je gewend bent, een stressfractuur veroorzaken.
Het talusbot kan ook een chip vormen. Een klein stukje bot kan worden gescheiden van de rest van de talus. Dit kan gebeuren met een ernstige verstuiking. Als de chip vroeg wordt ontdekt, kun je mogelijk een aantal weken rond je enkel glijden terwijl het bot geneest. Als het niet goed geneest, kan een operatie nodig zijn om de chip te verwijderen. Het bot kan ook worden ingeboord om de bloedvatgroei en genezing van het afgestoken bot te bevorderen.
Wat zijn de symptomen?
Uw symptomen zullen sterk variëren, afhankelijk van het type talusfractuur.
- Minimaal verplaatst. Acute pijn in de enkel is meestal het eerste teken. Er kan wat lichte zwelling en gevoeligheid zijn. Je zou erover moeten kunnen lopen, maar niet zonder pijn.
- Ontheemd. De pijn, zwelling en gevoeligheid zijn groter. Je zult misschien niet in staat zijn om de gewonde enkel te belasten.
- Open. Het meest voor de hand liggende symptoom is het zien van bot dat door de huid steekt. De pijn zal heel intens zijn. Er kunnen ook aanzienlijke bloedingen zijn. Het is niet ongebruikelijk dat iemand met een open fractuur flauwvalt of bloedverlies lijdt.
Een stressfractuur of -chip kan meer aanvoelen als een verstuikte enkel. Je zult pijn en tederheid voelen, vooral als je erop loopt. Maar de pijn is misschien niet erg genoeg om je te laten denken dat er een breuk is. Dit kan er soms toe leiden dat mensen afzien van het krijgen van een examen en behandeling, wanneer een vroege behandeling hun herstel kan versnellen.
Hoe wordt deze diagnose gesteld?
Als uw arts een talusfractuur vermoedt, zullen zij uw enkel zorgvuldig onderzoeken en controleren op duidelijke verplaatsing. Mogelijk wordt u gevraagd om uw tenen te bewegen en of u een normaal gevoel op de bodem van uw voeten hebt. Uw arts doet dit om te controleren op zenuwbeschadiging. Ze zullen ook controleren of de bloedtoevoer gezond lijkt voor de voet.
Als u bij een ongeval was of viel, zal uw arts ook controleren op schade aan uw benen, bekken en rug.
Om een fractuur te bevestigen en de ernst ervan vast te stellen, is een beeldvorming van de enkel noodzakelijk. Meestal is een röntgenfoto voldoende om de omvang van de breuk en verplaatsing te bepalen. Een röntgenfoto kan ook tonen hoeveel stukjes bot er bij betrokken zijn.
Uw arts kan een CT-scan bestellen als hij meer details wil zien. Dit kan nodig zijn bij ernstigere pauzes en als er meer dan één breuklijn in de talus kan zijn.
Hoe het wordt behandeld
Onmiddellijke behandeling van een talusfractuur omvat het immobiliseren van de voet en het omhoog brengen van het boven het hart. Een open fractuur moet worden behandeld als een medisch noodgeval. Minder ernstige verwondingen vereisen mogelijk geen bezoek aan een spoedeisende hulp. Een evaluatie door een orthopedist kan genoeg zijn.
Als de talusfractuur stabiel is, zijn mogelijk niet-chirurgische behandelingsopties voor u beschikbaar. Het is vermeldenswaard dat vanwege de hoge kracht van een talus fractuurblessure, veel pauzes onstabiel zijn en een operatie vereisen.
Chirurgische behandeling houdt in dat de gebroken stukken in uitlijning worden teruggezet en vervolgens met behulp van pennen, schroeven of speciale platen om ze bij elkaar te houden terwijl ze genezen.
Hersteltijdlijn
Je zou acht weken na de operatie een cast kunnen zijn. Er mag in die tijd weinig tot geen gewicht op de enkel worden geplaatst, maar dit is een beslissing van uw orthopedisch chirurg.
De hersteltijdlijn zou korter kunnen zijn als de operatie goed leek te gaan en er relatief weinig verplaatsing was.
Een van de eerste fasen van herstel is pijnmanagement. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), zoals ibuprofen (Advil) of naproxen (Aleve), kunnen nuttig zijn. Als de pijn te groot is, kan uw arts sterkere pijnstillers voorschrijven. Deze medicijnen kunnen echter verslavend zijn, dus pas op dat u ze niet langer dan een paar dagen gebruikt. Als u denkt dat u ze voor een langere periode nodig heeft, overleg dan met uw arts.
Fysiotherapie om de kracht en flexibiliteit van uw enkel te verbeteren, moet beginnen zodra de cast is verwijderd. Langzaamaan begin je meer gewichtdragende oefeningen te doen, zoals lopen - misschien met een stok - en trappen gebruiken.
Wat zijn de vooruitzichten?
Als uw talusfractuur snel en effectief wordt behandeld, zijn er geen complicaties op de lange termijn. Er kunnen echter twee complicaties optreden.
Een daarvan is posttraumatische artritis. Schade aan het kraakbeen in het enkelgewricht kan zich op de weg ontwikkelen tot artritis, zelfs als de talusfractuur goed geneest. In veel gevallen is het minder belangrijk en meer hinderlijk dan een probleem dat uw dagelijkse activiteiten verstoort. Als de artritis ernstig is, kan een operatie nodig zijn om het kraakbeen te behandelen en de enkel te stabiliseren.
De andere complicatie is avasculaire necrose. Het bot kan beschadigd raken wanneer gezonde bloedtoevoer naar het gebroken bot wordt verstoord door een blessure. In ernstige gevallen, wanneer de bloedvaten niet herstellen, sterven botcellen en kan de enkel instorten. In veel gevallen wordt de bloedstroom hervat en is de prognose gezond.
Als u een goede behandeling krijgt en tijdens uw herstel het advies van uw arts opvolgt, moet u uiteindelijk kunnen genieten van de activiteiten die u eerder deed voordat u letsel opdoet.
