Zwangerschapsverlies is misschien wel de meest voorkomende ervaring waar niemand over wil praten. Als een therapeut, dit is wat ik heb geleerd om paren te begeleiden door een miskraam.
Ik werk als psychotherapeut, maar zelfs ik kon postpartumdepressie niet als nieuwe moeder ontlopen. Na wat ik doormaakte, werd het een beetje een missie om een ruimte in mijn praktijk te houden waar nieuwe ouders konden opkomen tegen depressie, angst en de oordelen van anderen.
Ik begon contact op te nemen met verloskundigen en de verwijzingen kwamen binnen. Behalve dat de mensen die bij mij kwamen niet veelal nieuwe ouders waren met baby's in armen. Telkens weer hoorde ik:? Dr. Die en die zeiden dat ik je moest bellen? Ik had een miskraam en ik heb het heel moeilijk.
Het blijkt dat zwangerschapsverlies de meest voorkomende ervaring is die niemand kent. Tot het gebeurt. En dan moet een vrouw, en vaak een paar, het leven.
Meer dan eens heeft een klant gezegd: 'Ik wou dat ik dit een beetje eerder had begrepen.' Dus, met diepe waardering voor elke persoon die zijn gewonde harten heeft geopend voor een kopje thee in mijn kantoor, zijn hier vijf dingen die ik heb geleerd terwijl ik stelletjes adviseer over het verlies van hun ongeboren kind.
1. Woorden doen pijn
Miskraam: Ik ben het woord zelf gaan verachten. Het betekent letterlijk? Verkeerd gedragen.? Uitgaande van de diagnose in het kantoor van de dokter, is er al een implicatie dat er iets fout is gegaan en dat het goed had kunnen gaan. Het negeert ook de diep persoonlijke en individuele ervaring van zwangerschapsverlies. Ik ben me heel bewust geworden van het verwijzen naar de taal die de persoon te pakken krijgt als ze over hun ervaring praten:
- jouw verlies
- jouw baby
- het kind dat je niet hebt leren kennen
?Tenminste? ? Goed bedoelt, mensen zeggen allerlei dingen om te proberen de nabestaanden ervan te weerhouden zich slecht te voelen over deze ervaring:? Het gebeurde tenminste vroeg !? of? Je kunt het tenminste nog een keer proberen !? Andere soorten, maar dodelijke woorden zijn onder meer:
- ? Nou, weet je dat het niet de bedoeling was?
- ? Het moet defect zijn geweest, dus dit is beter?
- Maak je geen zorgen, je hebt nog een kans?
Nuttige tip: Als het niet gepast is om op een begrafenis te zeggen, is het niet gepast om tegen iemand te zeggen die zojuist een zwangerschap heeft verloren. Zou je ooit iemand tegenkomen die net zijn partner kwijt was en zei: "Nou, er is genoeg vis in de zee!" Nee.
We zouden er niet aan denken om te zeggen: "Dit mag niet zo zijn bedoeld ,? of? Er is iemand anders die perfect voor je is, je zult het zien.? Deze dingen zeggen tegen ouders die een zwangerschap hebben verloren, kan net zo beledigend en pijnlijk zijn.
?Het is tijd om verder te gaan.? Hoewel deze boodschap niet altijd zo expliciet is, praten ouders die pas nabestaanden zijn vaak over de schijnbare onwetendheid van andere mensen over hun pijn, wat ons tot het tweede punt brengt dat ik heb geleerd?
2. Het verdriet is echt
Ik noem soms de ervaring van het verliezen van een zwangerschap? Onzichtbaar verdriet.? Er is het verlies van het geanticipeerde kind, van wie ouders zich vaak heel verbonden voelen, al was het maar door het niet-vrij aangename bewijs van de groei ervan - meer dan één vrouw die tijdens het eerste trimester haar zwangerschap verloor, heeft gesproken over verlangen naar ochtendmisselijkheid .
Voor beginnende ouders is er een verband met die identiteit - ouder - waarvoor er geen zichtbaar bewijs is. Er is geen buil meer, geen nieuwe baby om te laten zien. Maar het verdriet is daar.
Eén moeder sprak over de dagelijkse ervaring om wakker te worden en haar te laten slaan in de darm helemaal opnieuw herinnerd dat ze niet meer zwanger was, dat er geen baby in de volgende kamer was.
Toch zijn er weinig gesanctioneerde manieren om dit te erkennen. Er is geen verlof wegens verlies. Er is vrij vaak geen begrafenis. Eén ding dat veel mensen hebben gezegd, heeft hen geholpen bij het ontwerpen van een ritueel van afscheid nemen.
Ritueel is iets dat mensen over de hele wereld doen. Het helpt ons de voltooiing van iets te voelen, de overgang naar een nieuwe identiteit of fase. Dus zal ik klanten vaak uitnodigen om een ritueel te maken dat voor hen zinvol is.
Soms hebben ze familie en vrienden gevraagd om samen te komen. Andere keren zijn ze weggegaan en hebben ze iets bijzonders gedaan. Een paar ging naar een speciale plek in het bos, waar een stroom was. Ze maakten een bootje en stopten de letters naar hun baby, en keken hoe het stroomafwaarts ging en uit het zicht verdween.
3. Partners reageren anders
Onze hersenen zijn geweldig. Ze zijn altijd aan het leren en proberen te achterhalen hoe ze het beter kunnen. Een nadeel hiervan is dat, wanneer er iets vreselijks gebeurt, onze hersenen ervan overtuigd zijn dat we het hadden kunnen voorkomen.
Beroofde ouders kunnen zich letterlijk radeloos voelen door te proberen te achterhalen wat ze anders hadden kunnen doen en hun schaamte te laten overnemen. Op andere momenten kan het een schuldspel worden:
- Eén persoon voelt zich alsof zwangerschapsverlies ongeveer een kwart van de tijd gebeurt, dus het is niet zo'n grote deal, terwijl hun partner er kapot van is.
- Een nabestaandenmoeder is pragmatisch - het kind zou het niet hebben overleefd. De vader voelt zich aan de andere kant schuldig, zeker dat het zijn? Slechte genen zijn? dat maakte het mogelijk.
- Een ongehuwde vrouw rouwt diep het verlies van deze zwangerschap en ziet ook de reële mogelijkheid onder ogen dat ze nooit meer de kans zal krijgen om zich opnieuw te verwennen. Haar partner is opgelucht - hij heeft nooit kinderen gewild.
- De vrouw is boos omdat ze haar zwangere partner heeft gewaarschuwd niet zo hard te blijven sporten en ongeacht wat de dokters zeggen, ze is er zeker van dat dat de reden is waarom de zwangerschap is beëindigd.
Wat leidt tot nummer vier?
4. Schaamte en verwijten kunnen een koppel uit elkaar drijven
Zowel schaamte als schuld drijven mensen uit elkaar.Toegevoegd aan hun pijn van verlies kan de pijn zijn van isolatie of gevoelens van onwaardigheid. Maar wanneer paren samenkomen om op te staan voor schaamte en verwijten, kunnen ze dichterbij komen.
Pijn vraagt om tederheid. Ik heb gezien hoe de pijn van het verlies paren opent voor nieuwe niveaus van mededogen en tederheid met elkaar.
5. Genezing is mogelijk
Verdriet kost tijd en als er geen wegenkaart is, kan het lijken alsof het nooit zal eindigen.
Omdat zwangerschapsverlies niet wordt besproken, voelen mensen zich vaak op het verkeerde been, gaan ze niet vooruit zoals ze zouden moeten?
Afhalen: advies van koppels die er zijn geweest
Hier zijn enkele dingen die mijn klanten hebben gedeeld als nuttig:
Plan voor belangrijke data: Mensen met wie ik heb gewerkt, zijn vaak naar een plek gegaan waar ze goed bezig zijn en voelen zich dan plotseling heel erg vreselijk - alleen om te beseffen dat ze vergeten waren dat het de vervaldatum of een belangrijke verjaardag van de baby was .
Plan voor deze datums. Ze zijn geweldig voor rituelen. Ze hoeven ook geen tijd te zijn om zich te wentelen. Als je je goed voelt op de uitgerekende datum van de baby en van plan bent om de dag vrij te nemen, geniet ervan! Je hebt het verdient.
Stel limieten in met mensen die aan uw behoeften voldoen: Laat dat familielid dat het vraagt? Dus, ben je begonnen met proberen ?? of andere opdringerige vragen weten dat je begrijpt dat ze het goed bedoelen, maar het is echt opdringerig. Een moeder vertelde me dat ze net begon met het gebruik van de uitdrukking? Dat is privé? bij herhaling.
Als iemand je eruit wil lokken om je op te vrolijken en je dat niet wilt, laat het dan weten. Als het past bij uw relatie met hen, kunt u hen laten weten dat u hun intentie waardeert en wat voor u zou werken:? Ik waardeer het echt dat u wilt dat ik me beter voel, maar ik ben nu gewoon verdrietig. Ik zou je graag willen zien / naar de film gaan / eten, zolang je het niet erg vindt als ik verdrietig ben.?
Verwen uzelf: Een vriend van mij begon de zin te gebruiken radicale zelfzorg en ik denk dat het perfect past bij wat rouwende ouders nodig hebben. Dit is geen onderhoud of speciale behandeltijd. Het is koesteren waar je ook maar kunt.
Maak je geen zorgen als je die manicure nodig hebt, of een extra gym sessie, of een ijsje-in-het-midden-van-de-dag-voor-geen-specifieke reden. Als het een beetje plezier of troost brengt en niet gevaarlijk is, ga ervoor.
Wees lief voor jezelf en je partner: Als je geen partner hebt, laat je vrienden weten dat je extra vriendelijkheid nodig hebt.
Herinner jezelf eraan dat verdriet na verloop van tijd gemakkelijker wordt: Je hoeft je kind niet los te laten, of verder te gaan. Je kunt je eigen weg vinden om je verbinding met hen te onderhouden, hoe kort en goed je ook bent in je leven.
Die moeder die er elke ochtend over sprak om in de buik geraakt te worden? Ik vertelde haar dat ik dit stuk aan het schrijven was en ze zei:? Vertel hen dat het makkelijker wordt. Het is er altijd, maar het doet niet zoveel pijn.?
Dove Pressnall is een alleenstaande moeder, psychotherapeut, en non-profit ondernemer die in de buurt van het centrum van Los Angeles woont. Ze heeft eerder in Oregon, Montana, Texas, Oklahoma, Papoea-Nieuw-Guinea en Liberia gewoond, in die volgorde. Als therapeut houdt Dove ervan mensen te helpen manieren te vinden om de impact van problemen op hun dagelijkse leven te verminderen.
