Vraag iemand om een keer te vertellen dat ze zich eenzaam voelen, en ze zullen ongetwijfeld een verhaal te vertellen hebben. Misschien hoor je voor het eerst over de eerstejaars van het college, weg van huis. Of de nieuwe moeder die haar baby voedt in de donkere stilte van 4 uur 's ochtends.
? De meeste mensen voelen zich ooit eenzaam tijdens hun leven ,? schrijft onderzoeker Ahmet Akin van de universiteit van Sakarya. ? Als sociale dieren die op grote schaal deelnemen aan sociale relaties, stellen mensen zich open voor de mogelijkheid van eenzaamheid.?
Onderzoekers vinden dat eenzaamheid op relatief voorspelbare manieren wegebt en stroomt als we ouder worden. Contra-intuïtief, hebben we de neiging om eenzaam te zijn wanneer het jong is - en ook wanneer het oud is. Van deze risicogroepen kan maar liefst een kwart van de mensen zich regelmatig eenzaam voelen. Begrip waarom we worden eenzaam in bepaalde levensfasen kan ons helpen om de ongemakkelijke gevoelens van isolement aan te pakken wanneer ze onvermijdelijk ontstaan.
Van kwantiteit tot kwaliteit
Onderzoekers definiëren eenzaamheid als? Waargenomen sociaal isolement? het sleutelwoord is waargenomen. Als twee mensen hetzelfde aantal vrienden hebben, met wie ze dezelfde hoeveelheid tijd doorbrengen en over dezelfde dingen praten, kan men zich perfect tevreden voelen terwijl de ander zich eenzaam kan voelen.
Met andere woorden, eenzaamheid is subjectief; het is de sombere kloof tussen de relaties die je hebt en de relaties die je wilt. Daarom hebben mensen van alle leeftijden de neiging om meer eenzaam te zijn wanneer ze meer verontrustende en minder prettige relaties hebben, ontevreden zijn met hun relaties of meer tijd met vrienden willen.
? Gevoelens van eenzaamheid zijn afhankelijk van iemands streven naar contact, perceptie van contact en evaluatie van sociale banden? schrijf onderzoekers Magnhild Nicolaisen en Kirsten Thorsen van het Universitair Ziekenhuis van Oslo.
We kunnen die sociale banden evalueren in termen van kwantiteit en kwaliteit, de hoeveelheid tijd die we met anderen doorbrengen en hoe plezierig die tijd is. En het blijkt dat het belang van kwantiteit en kwaliteit op verschillende leeftijden verandert.
Nicolaisen en Thorsen ondervroegen bijvoorbeeld bijna 15.000 mensen in Noorwegen over hun sociale activiteit en hun niveaus van eenzaamheid. Voor de jongste groep, in de leeftijd van 18-29, leek kwantiteit het belangrijkst: jonge volwassenen die minder vaak vrienden zagen, hadden de neiging om eenzamer te zijn. Maar in de leeftijd van 30-64 jaar werd kwaliteit hoog in het vaandel: deze groep was eenzamer als ze geen vertrouwelingen hadden, mensen waarmee ze nauw konden praten. De bedrag van de tijd die ze met vrienden doorbrachten leek niet uit te maken.
Als je nadenkt over het typische traject van het leven, zijn deze bevindingen logisch. Voor jongere mensen die hun carrière opbouwen en op zoek zijn naar vrienden, helpt het om veel mensen te ontmoeten en tijd door te brengen. Naarmate we ouder worden en misschien ouders worden, zien we misschien minder vaak vrienden, maar we hebben iemand nodig om te bellen wanneer de stress van zieke kleuters of machtsstrijd op het werk te veel wordt om te verdragen. In eerder onderzoek is inderdaad gebleken dat het aantal vrienden wat hun effect op onze gezondheid betreft belangrijker is voor tieners en 20-jarigen, en dat vriendschapskwaliteit meer van belang is tot de leeftijd van 50 jaar.
Ondertussen, voor de oudste groep in de studie (leeftijd 65-79), was hun eenzaamheid niet afhankelijk van hoe vaak ze vrienden zagen of dat ze een vertrouweling hadden. Zoals de onderzoekers speculeren, hebben deze ouderen misschien lage verwachtingen van hun vriendschappen, vinden ze tevredenheid bij een incidenteel bezoek of een paar aangename metgezellen. Of ze kunnen meer op familie dan op vrienden vertrouwen: in een onderzoek in het Verenigd Koninkrijk, waar naar gekeken werd allemaal soorten relaties (niet alleen vriendschappen), kwaliteit leek op deze leeftijd nog steeds van belang te zijn.
Naast onze vrienden en familie, kunnen romantische relaties ons ook beschermen tegen eenzaamheid - en zeker als we ouder worden. In een andere grote studie, deze keer in Duitsland, liepen alleenstaande jonge volwassenen geen groter risico op eenzaamheid in vergelijking met degenen met een significant ander. Maar voor oudere singles - beginnend op de leeftijd van 30 - hadden ze de neiging om de pijn van eenzaamheid meer te voelen.
Streven naar normaal voelen
Wat is er aan de hand in het hoofd van een 20-iets, wie is niet onder de indruk van de eenzaamheid van één leven? Of een 40-iets, wie komt er niet vaak uit maar voelt zich vervuld door wekelijkse catch-ups met een beste vriend?
Volgens één theorie hangt het allemaal af van wat we denken dat normaal is? Als ons sociale leven eruit ziet als wat we van iemand van onze leeftijd verwachten, zullen we minder snel beginnen te tobben over onze connecties, waardoor de alarmbellen van eenzaamheid worden geactiveerd.
? Een tienermeisje kan zich eenzaam voelen als ze slechts twee goede vrienden heeft, terwijl een 80-jarige vrouw zich heel verbonden voelt omdat ze nog steeds twee goede vrienden heeft? schrijven onderzoekers Maike Luhmann en Louise C. Hawkley.
Zoals ze uitleggen, worden deze normen ook beïnvloed door natuurlijke ontwikkelingsprocessen. Volgens een onderzoek, zijn jonge kinderen tot hun zevende meestal op zoek naar iemand om mee te spelen en plezier te hebben. Dan wordt het belangrijk om een goede vriend te hebben, iemand met wie je kunt praten die aan jouw kant staat. Peer-groepen stijgen in belang in de vroege tienerjaren, wanneer ergens bij horen en geaccepteerd worden, van cruciaal belang zijn.
Terwijl we onze 20er jaren ingaan, richten onze gedachten zich op romantische relaties en het kan erg pijnlijk zijn om afgewezen te worden door potentiële partners. Onze behoefte aan intimiteit groeit, inclusief de validatie en het begrip dat goede vrienden kunnen bieden.
Deze behoeften hebben de neiging om relatief constant te blijven naarmate we ouder worden, hoewel onze verwachtingen kunnen veranderen. Ouderdom kan leiden tot het verlies van vrienden of partners, of gezondheidsproblemen die ons verhinderen om op koffiedata of gezinsvakanties te gaan - vandaar die 80-jarige vrouw die haar twee goede vrienden koestert.
Wanneer we ons alleen voelen in lijden
Deze theorie kan helpen verklaren waarom het doormaken van ontberingen in het leven zich bijzonder eenzaam voelt op verschillende leeftijden, een andere belangrijke bevinding van het onderzoek.
Neem bijvoorbeeld werk en inkomen. Mensen met een lager inkomen zijn op middelbare leeftijd eenzaamer dan mensen met een hoger inkomen, meer dan bij jonge of oude volwassenen. Terwijl 20-plussers kunnen grappen maken over brak zijn en senioren misschien verwachten te schrapen door met pensioen te gaan, hopen de meeste mensen dat ze zich op middelbare leeftijd geen zorgen hoeven te maken over geld. Mensen die financieel worstelen, kunnen zich schamen voor hun middelen, terwijl iedereen om hen heen een comfortabel succes lijkt te hebben.
Evenzo, hoewel sommige onderzoeken tegenstrijdige resultaten hebben opgeleverd, lijken volwassen werklozen van middelbare leeftijd het zwaarst te worden getroffen door eenzaamheid in vergelijking met deeltijd- of voltijdwerkers, maar dit is niet waar op jonge of oudere leeftijd. Jongeren zijn zelfs de minst eenzaam als ze in deeltijd werken, precies wat lijkt? Normaal? voor een tiener of student.
Ondertussen lijkt ook eenzaamheid te piekeren wanneer we vóór onze tijd gezondheidsproblemen ontwikkelen - wanneer volwassenen van middelbare leeftijd arbeidsongeschiktheidsuitkeringen ontvangen of levensbedreigende aandoeningen zoals hartproblemen of een beroerte krijgen. In tegenstelling daarmee is een ernstige ziekte op de ouderdom ouder normatief en tot op zekere hoogte te verwachten? schrijf de onderzoekers achter deze studie.
Omdat we geneigd zijn op latere leeftijd meer ontbering te verwachten, kunnen zelfs slechte gevoelens in het algemeen minder eenzaamheid worden als we ouder worden. In een studie, die meer dan 11.000 Duitsers tussen de 40 en 84 jaar volgde gedurende maximaal 15 jaar, verzwakte het verband tussen negatieve gevoelens en eenzaamheid met de leeftijd. Zoals de onderzoekers speculeren, kunnen ongelukkige volwassenen vrienden en familie afstoten, maar we hebben de neiging om meer speling te maken voor chagrijnige grootvaders, en toch een andere manier waarop normen en verwachtingen een rol gaan spelen.
Toch lijken sommige ontberingen niet te discrimineren naar leeftijd. Mensen die tot een minderheidsgroep behoren of lijden aan een langdurige mentale stoornis hebben een hoger risico op eenzaamheid, ongeacht hoe oud ze zijn.
Hoe je je minder eenzaam voelt
Als eenzaamheid verschillende triggers kan hebben gedurende ons hele leven, wat is de beste reactie daarop?
Onderzoek is nog niet helemaal in het stadium van het vinden van optimale behandelingen op verschillende leeftijden, maar we weten wel hoe mensen het op natuurlijke wijze aankunnen, dankzij een onderzoek van Ami Rokach van de universiteit van York dat meer dan 700 mensen vroeg om hun meest gunstige strategieën voor het bestrijden van eenzaamheid aan te geven .
Wanneer mensen zich geïsoleerd voelen, doen ze wat je zou verwachten - ze proberen zich opnieuw te verbinden. Ze werken aan het opbouwen van sociale ondersteuningsnetwerken die liefde, begeleiding en verbondenheid kunnen bieden, en ze plaatsen zichzelf daar - door hobby's, sport, vrijwilligerswerk of werk.
Ondertussen, voor de leeftijd van 18, zijn mensen minder geïnteresseerd in meer reflectieve, indirecte manieren om eenzaamheid tegen te gaan - zoals mindful zijn en hun moeilijke gevoelens accepteren, lid worden van steungroepen of therapie, of zich wenden tot religie en geloof. Volwassenen (leeftijd 31-58) gebruiken al deze strategieën vaker dan andere leeftijdsgroepen, waaronder een die niet zo gezond lijkt: ontsnappen aan hun eenzaamheid met alcohol of drugs.
Als eenzaamheid meer te maken heeft met onze gemoedstoestand dan met het aantal afspraken op onze kalender, kunnen volwassenen misschien iets doen met hun meer intern gerichte strategieën.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen Groter goed, het online magazine van de Greater Good Science Center bij UC Berkeley.
�
Kira M. Newman is de hoofdredacteur van Groter goed. Ze is ook de maker van The Year of Happy, een cursus van een jaar in de wetenschap van geluk, en Caf? Happy, een in Toronto gevestigde meetup. Volg haar op Twitter!
