Tocolytische medicatie
Tocolytica zijn geneesmiddelen die worden gebruikt om uw bevalling voor een korte tijd (maximaal 48 uur) uit te stellen als u te vroeg met uw bevalling begint te werken.
Artsen gebruiken deze medicijnen om uw bevalling uit te stellen terwijl u wordt overgebracht naar een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in vroeggeboorte, of om u corticosteroïden of magnesiumsulfaat te geven. De injecties met corticosteroïden helpen de longen van de baby te rijpen.
Magnesiumsulfaat beschermt een baby jonger dan 32 weken tegen hersenverlamming, maar het kan ook als een tocolyticum worden gebruikt. Magnesiumsulfaat wordt ook gebruikt om aanvallen bij zwangere vrouwen met pre-eclampsie (hoge bloeddruk) te voorkomen.
Andere geneesmiddelen die als een tocolyticum kunnen worden gebruikt, zijn onder andere:
- bèta-mimetica (bijvoorbeeld terbutaline)
- calciumkanaalblokkers (bijvoorbeeld nifedipine)
- niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen of NSAID's (bijvoorbeeld indomethacine)
Algemene informatie over deze geneesmiddelen wordt hieronder gegeven.
Welk soort tocolytische medicatie moet worden gebruikt?
Er zijn geen gegevens die aantonen dat het ene geneesmiddel altijd beter is dan het andere en dat artsen in verschillende delen van het land andere voorkeuren hebben.
In veel ziekenhuizen wordt terbutaline gegeven, vooral als een vrouw een laag risico heeft om haar baby vroeg te geven. Voor vrouwen met een hoog risico op afgifte binnen de volgende week, is magnesiumsulfaat (intraveneus toegediend) meestal het favoriete medicijn.
Op welk moment tijdens mijn zwangerschap kan ik tocolytische medicijnen nemen?
Tocolytische medicijnen voor vroeggeboorte worden niet gebruikt vóór 24 weken zwangerschap. In bepaalde situaties kan uw arts het gebruiken wanneer u 23 weken zwanger bent.
Veel artsen stoppen met het geven van tocolytica nadat een vrouw de 34e week van de zwangerschap heeft bereikt, maar sommige artsen beginnen pas 36 weken met tocolytica.
Hoe lang moeten tocolytische medicijnen worden voortgezet?
Uw arts kan eerst proberen uw vroegtijdige weeën te behandelen met bedrust, extra vocht, pijnmedicatie en een enkele dosis van een tocolytische medicatie. Ze kunnen ook verdere screening uitvoeren (zoals een foetale fibronectinetest en transvaginale echografie) om uw risico op premature bevalling beter te bepalen.
Als uw weeën niet stoppen, zal de beslissing om door te gaan met tocolytische geneesmiddelen, en voor hoe lang, gebaseerd zijn op uw werkelijke risico op vroeggeboorte (zoals bepaald door de screening tests), de leeftijd van de baby en de status van de baby's. longen.
Als uit tests blijkt dat u een hoog risico loopt op vroeggeboorte, zal uw arts u waarschijnlijk magnesiumsulfaat geven gedurende minimaal 24 tot 48 uur, evenals corticosteroïden om de longfunctie van uw baby te verbeteren.
Als de weeën stoppen, zal uw arts magnesiumsulfaat verminderen en dan stoppen.
Als de weeën aanhouden, kan uw arts aanvullende tests bestellen om een onderliggende infectie in de baarmoeder uit te sluiten. De arts kan ook een test doen om de status van de longen van de baby te bepalen.
Hoe succesvol zijn tocolytische geneesmiddelen?
Er is aangetoond dat geen enkele tocolytische medicatie de afgifte consequent vertraagt gedurende een aanzienlijke periode.
Tocolytische medicatie kan de bevalling echter gedurende ten minste een korte tijd (meestal een paar dagen) vertragen. Dit biedt meestal voldoende tijd om een kuur met steroïden te krijgen. De injecties met corticosteroïden verminderen de risico's voor uw baby als ze vroeg aankomen.
Wie mag geen tocolytische medicatie gebruiken?
Vrouwen mogen geen tocolytische medicijnen gebruiken wanneer de risico's van het gebruik van de medicijnen opwegen tegen de voordelen.
Deze complicaties kunnen vrouwen zijn met ernstige pre-eclampsie of eclampsie (hoge bloeddruk die zich tijdens de zwangerschap ontwikkelt en complicaties kan veroorzaken), ernstige bloedingen (bloeding) of infectie in de baarmoeder (chorioamnionitis).
Tocolytische medicijnen mogen ook niet worden gebruikt als de baby in de baarmoeder is gestorven of als de baby een afwijking heeft die na de bevalling tot de dood leidt.
In andere situaties kan een arts voorzichtig zijn met het gebruik van tocolytische medicatie, maar hij kan ze voorschrijven omdat de voordelen opwegen tegen de risico's. Deze situaties kunnen omvatten wanneer de moeder:
- milde pre-eclampsie
- relatief stabiele bloeding tijdens het tweede of derde trimester
- ernstige medische aandoeningen
- een baarmoederhals die al 4 tot 6 centimeter of langer is uitgezet
De arts kan nog steeds tocolytica gebruiken als de baby een abnormale hartslag heeft (zoals te zien is op de foetale monitor), of trage groei.
