Wat is het Dressler-syndroom?
Het syndroom van Dressler is een soort pericarditis, de ontsteking van de zak rond het hart (pericardium). Het wordt ook post-pericardiotomiesyndroom, post-myocardiaal infarct syndroom of post-cardiaal letsel syndroom genoemd. Dit komt omdat de aandoening meestal optreedt na een hartoperatie, een hartinfarct (hartaanval) of een verwonding. Het Dressler-syndroom treedt waarschijnlijk op als het immuunsysteem te veel reageert na een van deze gebeurtenissen.
Indien onbehandeld, kan ontsteking van het pericardium leiden tot littekens, verdikking en spierverstrakking van het hart, wat levensbedreigend kan zijn. Behandeling voor Dressler-syndroom omvat het nemen van hoge doses aspirine of andere ontstekingsremmende medicijnen. Gelukkig wordt de aandoening nu als zeer zeldzaam beschouwd vanwege de ontwikkeling van moderne behandelingen voor hartaanvallen.
Wat veroorzaakt Dressler-syndroom?
De exacte oorzaak van Dressler-syndroom is niet duidelijk. Er wordt aangenomen dat dit gebeurt wanneer een hartoperatie of een hartaanval een immuunrespons in het hartzakje veroorzaakt. Als reactie op een verwonding stuurt het lichaam meestal afweercellen en antilichamen om het gebied te helpen herstellen. Een immuunrespons kan echter soms een overmatige hoeveelheid ontsteking veroorzaken.
Enkele van de gebeurtenissen waarvan bekend is dat ze Dressler-syndroom veroorzaken, zijn onder meer:
- hartoperatie, zoals openhartoperaties of bypass-operaties van kransslagaders
- percutane coronaire interventie, ook bekend als coronaire angioplastie en plaatsing van de stent
- implantatie van een pacemaker
- hartablatie
- isolatie van de longader
- doordringend trauma aan de borst
Wat zijn de symptomen van Dressler-syndroom?
Symptomen kunnen twee tot vijf weken na de eerste gebeurtenis optreden. Bij sommige mensen ontwikkelen de symptomen zich mogelijk niet langer dan drie maanden.
Symptomen zijn onder meer:
- pijn op de borst is erger als je ligt
- pijn op de borst die verergert bij diep ademhalen of hoesten (pleuritis)
- koorts
- moeilijke of moeizame ademhaling
- vermoeidheid
- verminderde eetlust
Diagnose van Dressler-syndroom
Dressler-syndroom is moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van vele andere aandoeningen. Deze omvatten pneumonie, longembolie, angina, congestief hartfalen (CHF) en een hartaanval.
Een arts kan vermoeden dat u Dressler-syndroom heeft als u zich enkele weken na een hartoperatie of een hartaanval ziek begint te voelen. Ze willen testen uitvoeren die andere omstandigheden uitsluiten en een diagnose bevestigen.
Uw arts zal eerst een grondige medische geschiedenis afleggen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Ze zullen naar je hart luisteren met een stethoscoop voor geluiden die kunnen wijzen op de aanwezigheid van een ontsteking of vloeistof in de buurt van je hart.
Andere tests kunnen zijn:
- compleet bloedbeeld (CBC)
- bloedkweken om infecties uit te sluiten
- echocardiogram om te zoeken naar de aanwezigheid van vocht in de buurt van het hart of verdikking in het hartzakje
- elektrocardiogram (ECG of ECG) om onregelmatigheden in de elektrische impulsen van uw hart op te sporen
- thoraxfoto om te zien of er een ontsteking in de longen is
- hart-MRI-scan, die gedetailleerde beelden van het hart en het hartzakje produceert
Wat zijn de complicaties van Dressler-syndroom?
Indien niet behandeld, kan ontsteking van het pericardium leiden tot ernstige complicaties. De immuunrespons die Dressler-syndroom veroorzaakt, kan ook een aandoening veroorzaken die bekend staat als pleurale effusie. Dit is wanneer vloeistof zich ophoopt in de vliezen rond uw longen.
In zeldzame gevallen kan de chronische ontsteking in het hart leiden tot zeer ernstige complicaties, waaronder:
- Harttamponnade. Dit is wanneer vloeistoffen zich ophopen in de zak rond het hart. De vloeistof oefent druk uit op het hart en voorkomt dat het genoeg bloed naar de rest van het lichaam pompt. Dit kan leiden tot orgaanfalen, shock en zelfs de dood.
- Constrictieve pericarditis. Dit is wanneer het pericardium dik wordt of littekens vertoont door langdurige ontsteking.
Hoe wordt Dressler-syndroom behandeld?
De behandeling is gericht op het verminderen van ontstekingen. Uw arts kan voorstellen om niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) zonder recept over te nemen, zoals ibuprofen (Advil, Motrin), naproxen (Aleve) of grote doses aspirine. U moet ze misschien vier tot zes weken gebruiken.
Als de OTC-ontstekingsremmende geneesmiddelen uw symptomen niet verbeteren, kan uw arts u voorschrijven:
- colchicine (Colcrys), een ontstekingsremmend medicijn
- corticosteroïden, die het immuunsysteem onderdrukken en ontstekingen verminderen
Vanwege hun bijwerkingen zijn corticosteroïden meestal een laatste redmiddel.
Complicaties behandelen
Als u complicaties van het Dressler-syndroom ontwikkelt, zijn mogelijk agressievere behandelingen nodig:
- Pleurale effusie wordt behandeld door de vloeistof uit de longen te laten wegvloeien met een naald. De procedure wordt een thoracentese genoemd.
- Harttamponnade wordt behandeld met een procedure die pericardiocentese wordt genoemd. Tijdens deze procedure wordt een naald of katheter gebruikt om overtollig vocht te verwijderen.
- Constrictieve pericarditis kan met een operatie worden behandeld om het pericardium (pericardiectomie) te verwijderen.
Wat zijn de vooruitzichten voor Dressler-syndroom?
De vooruitzichten voor Dressler-syndroom zijn over het algemeen gunstig. Maar het hangt wel af van hoe snel de aandoening wordt gediagnosticeerd en behandeld. Hoewel zeldzame, langdurige follow-up wordt aanbevolen vanwege het risico op complicaties, zoals hartstamponades, die fataal kunnen zijn. Een persoon die een aflevering van het syndroom van Dressler heeft gehad, loopt een hoger risico om een andere episode te hebben.
Gelukkig is de aandoening nu minder gebruikelijk vanwege verbeteringen in behandelingen voor hartaanvallen.
